ΝΙΚΟΣ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΣ - "ΟΤΑΝ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΘΑ ΜΙΛΑΣ" 2008

Η τελευταία αξιόλογη πρόταση στους -πραγματικά- λαϊκούς καλλιτέχνες, είναι κατά κοινή ομολογία ο Νίκος Μακρόπουλος. Στα τελευταία albums του υπήρχαν hits τα οποία τον πήγαιναν πάντα ένα βήμα μπροστά, φτάνοντας τον στο σημείο που βρίσκεται αυτήν την στιγμή. Ανάμεσα στην πεντάδα των κορυφαίων λαϊκών τραγουδιστών. Τι στόχο λοιπόν μπορεί να έχει το νέο του album? Στο σημείο που έχει φτάσει ο κύριος Μακρόπουλος, η κορυφή μοιάζει ως το επόμενο βήμα. Θα καταφέρει να την κατακτήσει?

Το album ξεκινά με το lead single "Σκότωμα". Μία ραδιοφωνική λαϊκή μπαλάντα η οποία μιας και δεν είναι τίποτα το φοβερό σαν τραγούδι, βασίζει όλη της την ύπαρξη και πιθανότητα επιτυχίας, στην ατάκα της. Αν η ατάκα "Σκότωμα" "περάσει" στον κόσμο, τότε το τραγούδι θα έχει επιτυχία. Ειδάλλως, θα πρόκειται για μία κακή επιλογή lead single. Προσωπικά το τραγούδι δεν μας αγγίζει, ίσα ίσα που μας ενοχλεί κιόλας με το "πέφτω-στο-πηγάδι" τραγούδισμα της ατάκας ("Σκότωμαααααααααααααααααααααααααα). Συνεχίζουμε το "Κάτι Τέτοιες Ώρες", μια μπαλάντα πιο λαϊκή, και με rock τύμπανα στο ρεφρέν που την κάνουν πιο "επιθετική". Δεν ακούμε κάτι το ιδιαίτερο, χωρίς να πρόκειται όμως για ένα κακό τραγούδι. Τρίτο, το ζεϊμπέκικο που βαφτίζει και το album "Όταν Για Μένα Θα Μιλάς". Το τραγούδι είναι ακριβώς στα μέτρα του κυρίου Μακρόπουλου και μας αρέσει ιδιαίτερα για τον εύστοχο στίχο του. Επόμενο το "Παράτα Με", μία uptempo λαϊκή μπαλάντα (το ύφος της το ονομάζουν και "εξάρι" αλλά δεν είναι σωστό γιατί το τραγούδι είναι 4/4). Ενορχηστρωτικά δεν ακούμε τίποτα το έξυπνο, ενώ και στιχουργικά είναι ενοχλητικά απλοϊκό. Πέμπτο το "Μην Κολλάς". Και εδώ, οι δημιουργοί ποντάρουν στην ατάκα (και είναι λογικό, μιας και τα περισσότερα απο τα προηγούμενα hits του Ν. Μακρόπουλου βασίζονται σε αυτόν τον τρόπο). Το τραγούδι είναι καλό, αλλά δεν μας κάνει να θέλουμε να το ακούμε και να το ξανακούμε συνέχεια. Όσο για την ενορχήστρωση του, παραμένει προβλέψιμη και απλοϊκή.

Το τοπίο αλλάζει. Γίνετε ανατολίτικο, παραπονιάρικο και ταξιδιάρικο με το αργό ραδιοφωνικό μπαλαντο-τσιφτετέλι "Νύχτα Κάνε Μου Την Χάρη". Είναι μέχρι στιγμής το καλύτερο track του album. Αν είχε και μία πιο δυνατή ατάκα στο ρεφρέν, τότε θα μιλούσαμε για ένα hit single. Το ύφος αυτό παραμένει και στο κουπλέ του τραγουδιού "7 Φορές", με κακή εξαίρεση τον λάθος τονισμό της λέξης "εφτά", ο οποίος μας ενοχλεί ιδιαίτερα. Η όμορφη αυτή αίσθηση όμως, διακόπτεται απο ένα κακό ρεφρέν, με ηλεκτρικές κιθάρες που θυμίζουν κακό rock του '90. Επόμενο το ζεϊμπέκικο "Ναυάγια". Λαϊκότατο, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ενορχήστρωση του, και με ένα ρεφρέν το οποίο ναι μεν είναι συμπαθητικό, δεν πηγαίνει αυτό το album ένα βήμα παραπάνω απο τον ανταγωνισμό. Τα bpm επιτέλους ανεβαίνουν με το τσιφτετέλι "Που Να Σε Βρω". Αρκετά καλό, χωρίς όμως κάτι ιδιαίτερο στην ενορχήστρωση και τον στίχο του, θυμίζοντας τραγούδια προηγούμενης δεκαετίας.

Δέκατη, μία midtempo μπαλάντα, με περισσότερο ενδιαφέρον αυτή τη φορά στην ενορχήστρωση και τον στίχο του. Δεν είναι όμως ιδιαίτερα ραδιοφωνικό . Το ζεϊμπέκικο "Καταχρήσεις" απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στο κοινό που ακούει Σταμάτη Γονίδη. Αν είστε απο αυτούς, ακούστε το. Προτελευταία η ρούμπα "Ταξιδιάρικο". Πρόκειται για ένα χορευτικό track που δεν έχει ως στόχο του να πουλήσει albums, αλλά να συμπληρώσει το λαϊκό πρόγραμμα του κυρίου Μακρόπουλου. Κλείσιμο του album με την uptempo λαϊκή μπαλάντα "Καραβάκια". Το τραγούδι έχει πολύ όμορφο στίχο (κυρίως στο ρεφρέν του) , και το βρίσκουμε μία πολύ καλή επιλογή για το κλείσιμο ένος λαϊκού album.

Το τελευταίο album του Νίκου Μακρόπουλου δεν κατορθώνει να κάνει αυτό που έκαναν τα προηγούμενα albums του. Να τον πάνε ένα βήμα παραπάνω. Δεν υπάρχει το hit single που κάνει την διαφορά και ξεχωρίζει απο ότι άλλο κυκλοφορεί αυτήν την στιγμή. Το συνολικό ύφος παραμένει πιστό στο λαϊκό τραγούδι, αλλά τα τραγούδια του album δεν είναι σπουδαία.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5

www.nikosmakropoulos.gr

ΑΝΤΩΝΗΣ ΡΕΜΟΣ - "ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ" 2008

requested

Η πραγματικά τεράστια αναμονή για νέα τραγούδια του Αντώνη Ρέμου έφτασε επιτέλους στο τέλος της. Το έβδομο ολοκληρωμένο album είναι πλέον γεγονός. Έχει όμως δύο πολύ σημαντικά εμπόδια να ξεπεράσει. 1. Να βγει σώο στην σύγκριση/σύγκρουση με τις προηγούμενς δουλειές του Α. Ρέμου με τον Γ. Θεοφάνους, και 2. Να κάνει αυτήν την επιστροφή όπως πρέπει να είναι. Άκρως επιτυχημένη. Θα τα καταφέρει;

Το album ξεκινά με το καταπληκτικό lead single "Ποτέ". Μία uptempo μπαλάντα, η οποία διαθέτει την κλασική μελωδία του Αντώνη Βαρδή αλλά χάρη στον πολύ έξυπνο και σημερινό στίχο του Βασίλη Γιαννόπουλου γίνετε το hit του μήνα που διανύουμε. Η ενορχήστρωση παρά το ότι θυμίζει παλιές δημιουργίες του Α. Βαρδή, ακούγοντας την σήμερα μου βγάζει έναν minimal χαρακτήρα, χωρίς περιττούς ήχους, τον οποίο βρίσκω πολύ ραδιοφωνικό. Επόμενη η σύνθεση του Στέφανου Κορκολή "Εκατό Φορές". Το τραγούδι είναι ένα ζεϊμπέκικο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κυρίου Ρέμου, θυμίζοντας παλιές καλές εποχές με Γ. Θεοφάνους. Η ενορχήστρωση του κυρίου Κορκολή εμπλουτίζεται με ηλεκτρονικούς ήχους στο βάθος του δεύτερου κουπλέ, κάτι που μας κάνει να χαρούμε, αν και δεν είναι ιδιαίτερα σημαντική λεπτομέρεια στην όλη υπόσταση του τραγουδιού. Ακολουθεί το "Έχω Εσένα", το οποίο ειναι ένα uptempo pop ραδιοφωνικό τραγούδι, σαν αυτά που έκανε μόδα ο Γ. Θεοφάνους στις συνεργασίες του με τον Α. Ρέμο παλιότερα. Το τραγούδι διαθέτει ένα πολύ όμορφο και αισιόδοξο ρεφρέν, το οποίο σε συνδυασμό με την πολύ ραδιοφωνική του υπόσταση, εξασφαλίζει την επιτυχημένη πορεία αυτού του τραγουδιού απο τα FM μέχρι τα ελληνικά dancefloors. Τέταρτη, μία πιο downtempo μπαλάντα με εξίσου ραδιοφωνικό χαρακτήρα. Το "Δεν Υπάρχει Μετά" είναι ένα όμορφο τραγούδι, απο το οποίο όμως λείπει η φαντασμαγορική ενορχήστρωση που καταφέρνει να κάνει ο Γ. Θεοφάνους σε τέτοιου είδους τραγούδια. Ακόμη ένα μείον του το στιχάκι με τα "δυο σκυλιά". Με ενόχλει κάθε φορά που το ακούω. Πέμπτο το χασάπικο "Τι Νόμιζες". Η όλη στιχομυθία του ρεφρέν είναι πολύ έξυπνη, αλλά η ενορχήστρωση μας τα χαλάει. Πολυακουσμένη και χωρίς εκπλήξεις, κρατά το ρεφρέν υποτονικό παρά το ότι η μελωδία του επιτρέπει να γίνουν πολλές εκρήξεις και "σκασίματα".

Έκτο, το ζεϊμπέκικο "Παραδέχομαι". Το τραγούδι δεν με εντυπωσιαζει, δίνοντας μου την εντύπωση τόσο στον στίχο, όσο στην μελωδία και στην ενορχήστρωση πως το έχω ξανακούσει. Πίστευω όμως πως η δύναμη του ερμηνευτή θα καταφέρει να το περάσει στο κοινό. Ακολουθεί το μοντέρνο λαϊκό uptempo "Στη Φωτιά". Το τραγούδι είναι καταπληκτικό, καταφέρνοντας κάτι σπάνιο. Είναι τόσο ραδιοφωνικό, που μπορεί να ακουστεί οποιαδήποτε ώρα της ημέρας στο ραδιόφωνο, και τόσο χορευτικό, που μπορεί να ακουστεί οποιαδήποτε ώρα της νύχτας στα μπουζούκια και στα bars/clubs. Μπράβο στους δημιουργούς του. Όγδοη η μπαλάντα "Κάθε Φορά Που Σε Θυμάμαι". Πολύ όμορφο τραγούδι, στο οποίο όμως η απλοϊκή ενορχήστρωση λειτουργεί αντίστροφα σε σχέση με το "Ποτέ". Δεν διαθέτει την τεχνική των ενορχηστρώσεων του Γ. Θεοφάνους που μας αρέσει, και δεν καταφέρνει να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα που δημιουργούν οι συνθέσεις του εν λόγω συνθέτη. Στο νούμερο 9, η μαγική λαϊκή μπαλάντα "Δυο Ψέματα". Ο απίστευτος στίχος του σε συνδυασμό με την "μαχαιριά-στην-καρδιά" μελωδία του, δημιουργούν ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Επόμενο το χασάπικο "Είμαι Ακόμα Εδώ". Θα το χαρακτήριζα ως ένα ζεϊμπέκικο "της σειράς". Πολυειπωμένο και χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, σε καμιά περίπτωση όμως δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένα κακό τραγούδι.

Ενδέκατο, ένα ακόμη ζεϊμπέκικο. Το "Επιτέλους", είναι ένα ζεϊμπέκικο με κλασική για το είδος του ενορχήστρωση, το οποίο όμως ενυσχύει τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει ο Αντώνης Ρέμος την καλλιτεχνική του ταυτότητα τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή, ως ένας λαϊκός τραγουδιστής, που διαθέτει το κύρος να εμφανιστεί και στο μέγαρο μουσικής, πλάι σε κάποιον μεγάλο συνθέτη. Ακολουθεί ένα ακόμη uptempo ραδιοφωνικό pop κομμάτι. Το "Μέχρι Το Τέλος Του Κόσμου" δεν είναι καλύτερο απο το "Έχω Εσένα", κερδίζει όμως τον ακροατή με τον "παιχνιδιάρικο" στίχο του στο κουπλέ και την ωραία ατάκα του στο ρεφρέν. Στο νούμερο 13, η μπαλάντα "Σε Περιμένω". Και εδώ, ο στίχος είναι καταπληκτικός, αγγίζει τον ακροατή και τον κάνει να ταξιδέψει με μία γλυκόπικρη γεύση. Προτελευταίο τραγούδι το "Προσωπικά". Η εξυπνάδα του τραγουδιού βρίσκεται στο γεγονός πως ξεκινά ως μπαλάντα, και μεταμορφώνεται στο ρεφρέν σε ένα υπέροχο χασάπικο. Αυτή η έκπληξη σε συνδυασμό με τον υπέροχο στίχο δημιουργούν ένα καταπληκτικό τραγούδι. Το album κλείνει με το τραγούδι "Η Αλήθεια Είναι". Μία soft midtempo μπαλάντα, η οποία διαθέτει ένα καταπληκτικό ρεφρέν, του οποίου η ατάκα τυπώνεται με την πρώτη στο μυαλό μας.

Με λίγα λόγια λοιπόν, το album-επιστροφή του Αντώνη Ρέμου είναι...μαγικό. Η ποιότητα των μελωδιών και του στίχου είναι κορυφαία. Η ενορχήστρωση δεν έχει την πολυπλοκότητα που έχει αυτή του Γ. Θεοφάνους, αλλά τα τραγούδια είναι τόσο όμορφα που σε κάνουν να το παραβλέψεις αυτό. Το είδος των τραγουδιών που υπάρχουν στο album, φαίνεται να έχει επιλεγεί με πολύ σκέψη και προσοχή. Είτε είναι κλασικό λαϊκό, είτε ελαφρό pop, είτε ελαφρολαϊκό, συνοδεύεται πάντα απο μία ποιότητα που δίνει την δυνατότητα στον κύριο Ρέμο να κινείται επιτυχημένα ανάμεσα σε clubs, μπουζούκια, συναυλίες και εμφανίσεις στο μέγαρο μουσικής. Τολμώ να πω πως μέχρι στιγμής είναι το κορυφαίο album του έτους 2008.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5/5

www.antonisremos.com

ΠΑΣΧΑΛΗΣ ΤΕΡΖΗΣ - "ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΜΟΝΟ" 2008

requested

Ο Πασχάλης Τερζής επτιστρέφει, και μαζί με αυτόν και ο Γιώργος Θεοφάνους, ο οποίος υπογράφει όλη την μουσική του νέου τους album. Η προηγούμενες τους συνεργασίες έχουν γνωρίσει ιδιαίτερη επιτυχία έχοντας ανεβάσει τον πήχη ιδιαίτερα ψηλά. Τι γίνετε όμως με αυτό το album; Ξεκινάμε...

Πρώτο το ζεϊμπέκικο "Άνθρωποι". Ένα ζεϊμπέκικο το οποίο στιχουργικά δείχνει να φλερτάρει με κοινωνικά θέματα, περιγράφοντας ελληνικές γειτονιές, καταλήγει όμως σε ακόμη ένα ερωτικό τραγούδι. Το ρεφρέν του είναι συμπαθητικό και βασίζει την δύναμη του στον στίχο, με αποτέλεσμα να κερδίζει κυρίως τους ακροατές που τους αγγίζουν οι συγκεκριμένοι στίχοι. Δεύτερο το "Κάνε Ότι Νομίζεις". Το τραγούδι, λόγω της διαφορετικότητας του με ξενίζει ακούγοντας το απο τον Πασχάλη Τερζή, με αποτέλεσμα να δείχνουν και αυτό και ο ερμηνευτής του... παράταιροι. Στην πρώτη ακρόαση απογοητευόμαστε, πιστεύουμε όμως πως χάρη στο συμπαθητικό του ρεφρέν, και κυρίως το "μπόλικο" airplay που θα έχει θα "περάσει" στον κόσμο . Θεωρούμε πως είναι απο τα τραγούδια που κάποιοι θα μισήσουν και κάποιοι θα λατρέψουν. Το γεγονός βέβαια πως αυτό είναι το lead single του album, μας κάνει να προετοιμαστούμε για τα χειρότερα...Τρίτη, η μπαλάντα "Μια Νύχτα Ζόρικη". Δεν ξετρελαθήκαμε με την μελωδία και τους στίχους της, αλλά η καταπληκτική ενορχήστρωση του κυρίου Θεοφάνους δημιουργεί την ατμόσφαιρα που πρέπει να έχουν τραγούδια τέτοιου είδους, κάνοντας να κλείσουμε τα μάτια με ευχαρίστηση και να το απολαύσουμε. Συνεχίζουμε με το "Μαχαίρι". Το ζεϊμπέκικο αυτό έχει το ύφος των τραγουδιών που ξεπήδησαν απο την συνεργασία του Γ. Θεοφάνους με τον Α. Ρέμο χωρίς όμως να είναι ένα επίπεδο επάνω απο αυτά που έχουμε ήδη ακούσει. Πιστεύουμε όμως πως θα τα πάει αρκετά καλά ραδιοφωνικά. Το "Εγώ Σε Πίστεψα" είναι μία μπαλάντα με δυναμικό ρεφρέν, το οποίο όμως ενώ είναι αρκετά...ευπρεπές...δεν μας ενθουσιάζει.

Στο νούμερο 6 του album το "Αντέχω". Είναι ένα πανέξυπνο συνθετικά χασάπικο, το οποίο μιας και είναι 2/4 και όχι 4/4, δείχνει στον Γ. Θεοφάνους την δυνατότητα να παίζει έξυπνα με την ενορχήστρωση και την "κίνηση" του τραγουδιού, αλλά δυστυχώς η εξυπνάδα σταματά εκεί. Η μελωδία δεν το κάνει hit single ενώ η ατάκα του και συνολικά οι στίχοι του δεν μας κάνουν να αναφωνήσουμε με θαυμασμό. Νούμερο 7 και επιτέλους ένα χορευτικό τραγούδι. το "Άκρη Του Γκρεμού Σου Να 'Μαι" είναι μία ρούμπα με έντονα ανατολίτικο χρώμα και αρκετά "ταξιδιάρικο" ύφος. Μας αρέσει πάρα πολύ, δεν είναι όμως ιδιαίτερα ραδιοφωνικό με αποτέλεσμα ακόμα να ψάχνουμε το super single που ζητάμε. Συνεχίζουμε με το ζεϊμπέκικο με τίτλο "Δεν Έχει Μείνει Τίποτα". Το τραγούδι δείχνει να πάσχει απο την ίδια ασθένεια που πάσχουν και τα περισσότερα τραγούδια του album. Είναι και αυτό ευπρεπέστατο, αλλά δεν μας λέει τίποτα το ιδιαίτερο. Ένατο το uptempo τσιφτετέλι "Θα Το Συνηθίσεις". Αρκετά καλό, με ωραία ατάκα στο ρεφρέν, αλλά με προβλέψιμη ενορχήστρωση. Δέκατη, η μπαλάντα "Θ' Αναμετρηθώ". Το τραγούδι ξεκινά με μία καταπληκτική εισαγωγή, συνεχίζει με ένα φοβερό κουπλέ και καταλήγει σε ένα ρεφρέν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του Πασχάλη Τερζή. Δεν ξέρουμε βέβαια πόσο ραδιοφωνικό θα μπορούσε να είναι, μιας και το χρώμα του είναι ιδιαίτερα σκοτεινό, όμως το τραγούδι είναι πανέμορφο.

Στο νούμερο 11 ένα ακόμη ζεϊμπέκικο. Το τραγούδι "Ειλικρινά" έχει πολύ ωραία ατάκα στο ρεφρέν, ενώ ενορχηστρωτικά είναι ένα κλασικό λαϊκό ζεϊμπέκικο. Επόμενο το "Είπα Να Θυμηθώ", μία πανέμορφη μπαλάντα, με καταπληκτικό στίχο και φανταστική ατμόσφαιρα στην οποία ο Γιώργος Θεοφάνους δίνει το κάτι παραπάνω στην ενορχήστρωση με το έξυπνο loop που προσθέτει στο τέλος του πρώτου ρεφρέν, και την καταπληκτική και απροσδόκητη έκρηξη στο τέλος του δεύτερου ρεφρέν. Είναι το track του album για εμάς. Στο νούμερο 13 το ζεϊμπέκικο με τον πρωτόγνωρο τίτλο "Αλάσκα". Βαρύ και καθαρόαιμα λαϊκό, είναι απο τα τραγούδια που μπορεί να γνωρίσουν επιτυχία μόνο τις πρώτες πρωϊνές ώρες στα μπουζούκια. Τελευταίο το χασάπικο "Θα Μείνεις Ουρανός", το οποίο λόγω του ότι δεν είναι ιδιαίτερα uptempo, κλείνει το album όπως έπρεπε. Λαϊκά, και με μία αίσθηση μπαλάντας.

Η τελευταία συνεργασία του Πασχάλη Τερζή και του Γιώργου Θεοφάνους έχει αρκετά μείον και κάποια συν. Τα συν είναι πως δεν υπάρχει κανένα κακό τραγούδι, ενώ υπάρχουν και κάποια πολύ καλά τραγούδια. Τα μείον είναι πως τα πολύ καλά τραγούδια είναι ελάχιστα, ενώ όλα τα τραγούδια έχουν την αίσθηση πως τα έχουμε ξανακούσει σε προηγούμενες συνεργασίες του συνθέτη με ερμηνευτές όπως τον Αντώνη Ρέμο. Δυστυχώς, ο κύριος Θεοφάνους δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον παλιό του εαυτό, κάτι που είχε καταφέρει γράφοντας το τραγούδι "Νόημα" για την Πέγκυ Ζήνα, το οποίο ήταν μαγικό και πολύ "φρέσκο". Εδώ, όλα τα τραγούδια έχουν την αίσθηση και την ποιότητα "Γ. Θεοφάνους", όχι όμως την αίσθηση και την ποιότητα "Γ. Θεοφάνους 2008".

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5

ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ - "Best OF + 3 ΝΕΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ" 2008

requested through Facebook

Η τελευταία δουλειά της δημοφιλούς τραγουδίστριας είναι ένα Best of album στο οποίο περιέχονται 3 νέα τραγούδια του Γιώργου Μουκίδη. Λόγω των πολλών tracks (37 στο σύνολο), αποφασίσαμε να γράψουμε μόνο για αυτά τα 3 νέα τραγούδια . Αυτό που έχουμε να πούμε για τα παλιότερα τραγούδια που περιέχονται, είναι πως μάλλον έχουν επιλεχθεί αυτά τα οποία ταιριάζουν ακόμα και σήμερα στο ύφος της Πέγκυ Ζήνα και μάλλον εκεί οφείλουμε την απουσία των τραγουδιών "Βρες Έναν Τρόπο", "Πολύ Καλά Περνάμε" και "Love Is A Wonderful Thing", τα οποία ενώ είχαν γνωρίσει αρκετή επιτυχία, μοιάζουν λίγο...παράταιρα στο προσωπικό στυλ που έχει η τραγουδίστρια τα τελευταία χρόνια. Πάμε λοιπόν...

Πρώτο, η μπαλάντα "Το Καλοκαίρι". Ένα μελαγχολικό και αρκετά ραδιοφωνικό τραγούδι το οποίο ταιριάζει πάρα πολύ στο ύφος της Πέγκυ και γνωρίζει επιτυχία χάρη στην υπέροχη ατμόσφαιρα και τους πανέμορφους στίχους που έχει.

Δεύτερο το "Γεία Σου". Ένα καθαρόαιμο λαϊκό ζεϊμπέκικο το οποίο ενώ δεν προσφέρεται για ραδιοφωνική ακρόαση, ταιριάζει σίγουρα γάντι στην ατμόσφαιρα των μπουζουκομάγαζων της χώρας μας. Το τραγούδι έχει μια πάρα πολύ ωραία μελωδία με αρκετή δύναμη που σε κάνει να θες να κατέβάσεις όλο τα μπουκάλια του μαγαζιού και να πετάς δίσκους με ταχύτητα καταπέλτη!

Τρίτο και καλύτερο των τριών, το "Παραδώσου". Μία δυναμική μπαλάντα με rock στοιχεία. Ξεχωρίζει ιδιαίτερα για την μαγική ατάκα στο ρεφρέν και τους συνολικά καταπληκτικούς στίχους του.

Πρέπει να πούμε πως το Best of της Πέγκυ Ζήνα είναι όντως Best of. Περιέχει καταπληκτικά κομμάτια απο την μέχρι τώρα πορεία της, τα οποία αν δεν τα έχετε, αξίζει να τα αποκτήσετε. Όσο για τα τρία νέα τραγούδια, έχουμε να πούμε πως ο κύριος Μουκίδης έκανε καταπληκτική δουλειά. Μοναδικό παράπονο μας, το "σίγμα" της κυρίας Ζήνα στο τραγούδι "Τρέξε", στο οποίο ακούγεται σαν να είναι τσιβδή. Ευτυχώς αυτό έχει διορθωθεί στα νέα της τραγούδια.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 5/5

www.peggyzina.com

ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΤΖΗΓΙΑΝΝΗΣ - "7" 2008

requested

Ο πολυτιμότερος -κατά την γνώμη μας- καλλιτέχνης της Ελλάδας την παρούσα στιγμή, επιστρέφει με νέο album. Έντεκα νέα τραγούδια σε μουσική δική του και σε στίχους της Ελεάνας Βραχάλη, Νίκου Μωραϊτη και για πρώτη φορά και του ίδιου (σε ένα track).

Το album ξεκινά με το "Εμείς Οι Δυό Σαν Ένα", το οποίο μας είναι ήδη γνώριμο ως promo single και ως μουσικό "χαλί" στην διαφήμιση γνωστής εταιρείας. Το τραγούδι είναι ένα χορευτικό pop/rock track με ένα όμορφο ελληνικό χρώμα στο μουσικό του θέμα. Πάρα πολύ όμορφο και πολύ ραδιοφωνικό. Δεύτερο το "Η Αγάπη Που Μένει (Πολυκατοικία)". Μία midtempo pop μπαλάντα με μία R'n'B απόχρωση. Οι στίχοι είναι διαφορετικοί ως προς το θέμα τους, και το γεγονός πως δύσκολα μπορεί να ταυτιστεί κάποιος μαζί τους ίσως ξενίσει τον ακροατή κατά τις πρώτες ακροάσεις. Σε αυτήν την αίσθηση συμβάλλει και η ενορχηστρωτική άποψη με τα διάφορα ηχητικά εφέ των ενοίκων της πολυκατοικίας. Για να δούμε πως θα πάει...Τρίτο το "Νιώσε Κοντά Μου". Ένα uptempo pop/rock κομμάτι το οποίο διαθέτει μία "πιασάρικη" μελωδία, αλλά οι στίχοι δεν είναι στο ίδιο επίπεδο. Είναι όμως ένα τραγούδι που με αρκετό airplay θα "περάσει" στην συνείδηση του κοινού.

Τέταρτο το "Μη Με Κοιτάς", το οποίο έχει αρκετά λαϊκό χρώμα και στην ενορχήστρωση και στην μελωδία του. Είναι ένα τραγούδι που εκπλήσσει πάρα πάρα πολύ ευχάριστα, το οποίο σίγουρα θα ακουστεί σε όλα τα μπουζουκομάγαζα της χώρας μας. Φοβερό! Πέμπτο το "Όλα Θα Πάνε Καλά" το οποίο προσπαθεί και αυτό να πιάσει την R'n'B διάθεση της χώρας μας την παρούσα στιγμή. Μας αρέσει η παιχνιδιάρικη διάθεση που έχει το κουπλέ, αλλά δεν ενθουσιαστήκαμε ιδιαίτερα απο το ρεφρέν. Έκτο η μπαλάντα "Θάλασσα". Ατμοσφαιρικό, μελαγχολικό και πολύ όμορφο. Έβδομο το "Πάρ' Τα Όλα Δικά Σου". Το κουπλέ είναι πραγματικό ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ, ενώ το ρεφρέν συνεχίζει την μαγεία του υπέροχου αυτού τραγουδιού το οποίο είναι και το αγαπημένο μας. Όγδοο σε στίχους και μουσική του Μιχάλη Χατζηγιάννη, το "Άλλη Μια Νύχτα". Πρόκειται για ένα uptempo rock κομμάτι το οποίο σίγουρα δεν βρίσκεται στο επίπεδο των υπόλοιπων τραγουδιών του album, αλλά σίγουρα δεν ενοχλεί με την παρουσία του.

Ένατη η rock μπαλάντα "Που Να Σε Βρω". Συμπαθητικό αλλά όχι καταπληκτικό. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που το album ανεβαίνει ξανά σε tempo και διάθεση με το προτελευταίο track του album, "Ανάποδα". Πολύ ωραίο στιχουργικό θέμα. Το album κλείνει με το τραγούδι "Αναπτήρας", το οποίο είναι φυσικά μπαλάντα, μιας και είναι ο ιδανικός τρόπος για να κλείσει αυτό το album. Είμαι σίγουρος πως η δύναμη αυτού του τραγουδιού θα φανεί στα live του κυρίου Χατζηγιάννη, φτιάχνοντας μια ατμόσφαιρα σχεδόν...μυστικιστική.

Επίλογος και το μόνο που έχουμε να πούμε είναι πως το νέο album του Μιχάλη Χατζηγιάννη είναι...must-have!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ:5/5

www.michalishatzigiannis.gr