Η τελευταία αξιόλογη πρόταση στους -πραγματικά- λαϊκούς καλλιτέχνες, είναι κατά κοινή ομολογία ο Νίκος Μακρόπουλος. Στα τελευταία albums του υπήρχαν hits τα οποία τον πήγαιναν πάντα ένα βήμα μπροστά, φτάνοντας τον στο σημείο που βρίσκεται αυτήν την στιγμή. Ανάμεσα στην πεντάδα των κορυφαίων λαϊκών τραγουδιστών. Τι στόχο λοιπόν μπορεί να έχει το νέο του album? Στο σημείο που έχει φτάσει ο κύριος Μακρόπουλος, η κορυφή μοιάζει ως το επόμενο βήμα. Θα καταφέρει να την κατακτήσει?Το album ξεκινά με το lead single "Σκότωμα". Μία ραδιοφωνική λαϊκή μπαλάντα η οποία μιας και δεν είναι τίποτα το φοβερό σαν τραγούδι, βασίζει όλη της την ύπαρξη και πιθανότητα επιτυχίας, στην ατάκα της. Αν η ατάκα "Σκότωμα" "περάσει" στον κόσμο, τότε το τραγούδι θα έχει επιτυχία. Ειδάλλως, θα πρόκειται για μία κακή επιλογή lead single. Προσωπικά το τραγούδι δεν μας αγγίζει, ίσα ίσα που μας ενοχλεί κιόλας με το "πέφτω-στο-πηγάδι" τραγούδισμα της ατάκας ("Σκότωμαααααααααααααααααααααααααα). Συνεχίζουμε το "Κάτι Τέτοιες Ώρες", μια μπαλάντα πιο λαϊκή, και με rock τύμπανα στο ρεφρέν που την κάνουν πιο "επιθετική". Δεν ακούμε κάτι το ιδιαίτερο, χωρίς να πρόκειται όμως για ένα κακό τραγούδι. Τρίτο, το ζεϊμπέκικο που βαφτίζει και το album "Όταν Για Μένα Θα Μιλάς". Το τραγούδι είναι ακριβώς στα μέτρα του κυρίου Μακρόπουλου και μας αρέσει ιδιαίτερα για τον εύστοχο στίχο του. Επόμενο το "Παράτα Με", μία uptempo λαϊκή μπαλάντα (το ύφος της το ονομάζουν και "εξάρι" αλλά δεν είναι σωστό γιατί το τραγούδι είναι 4/4). Ενορχηστρωτικά δεν ακούμε τίποτα το έξυπνο, ενώ και στιχουργικά είναι ενοχλητικά απλοϊκό. Πέμπτο το "Μην Κολλάς". Και εδώ, οι δημιουργοί ποντάρουν στην ατάκα (και είναι λογικό, μιας και τα περισσότερα απο τα προηγούμενα hits του Ν. Μακρόπουλου βασίζονται σε αυτόν τον τρόπο). Το τραγούδι είναι καλό, αλλά δεν μας κάνει να θέλουμε να το ακούμε και να το ξανακούμε συνέχεια. Όσο για την ενορχήστρωση του, παραμένει προβλέψιμη και απλοϊκή.
Το τοπίο αλλάζει. Γίνετε ανατολίτικο, παραπονιάρικο και ταξιδιάρικο με το αργό ραδιοφωνικό μπαλαντο-τσιφτετέλι "Νύχτα Κάνε Μου Την Χάρη". Είναι μέχρι στιγμής το καλύτερο track του album. Αν είχε και μία πιο δυνατή ατάκα στο ρεφρέν, τότε θα μιλούσαμε για ένα hit single. Το ύφος αυτό παραμένει και στο κουπλέ του τραγουδιού "7 Φορές", με κακή εξαίρεση τον λάθος τονισμό της λέξης "εφτά", ο οποίος μας ενοχλεί ιδιαίτερα. Η όμορφη αυτή αίσθηση όμως, διακόπτεται απο ένα κακό ρεφρέν, με ηλεκτρικές κιθάρες που θυμίζουν κακό rock του '90. Επόμενο το ζεϊμπέκικο "Ναυάγια". Λαϊκότατο, με ότι μπορεί να σημαίνει αυτό για την ενορχήστρωση του, και με ένα ρεφρέν το οποίο ναι μεν είναι συμπαθητικό, δεν πηγαίνει αυτό το album ένα βήμα παραπάνω απο τον ανταγωνισμό. Τα bpm επιτέλους ανεβαίνουν με το τσιφτετέλι "Που Να Σε Βρω". Αρκετά καλό, χωρίς όμως κάτι ιδιαίτερο στην ενορχήστρωση και τον στίχο του, θυμίζοντας τραγούδια προηγούμενης δεκαετίας.
Δέκατη, μία midtempo μπαλάντα, με περισσότερο ενδιαφέρον αυτή τη φορά στην ενορχήστρωση και τον στίχο του. Δεν είναι όμως ιδιαίτερα ραδιοφωνικό . Το ζεϊμπέκικο "Καταχρήσεις" απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο στο κοινό που ακούει Σταμάτη Γονίδη. Αν είστε απο αυτούς, ακούστε το. Προτελευταία η ρούμπα "Ταξιδιάρικο". Πρόκειται για ένα χορευτικό track που δεν έχει ως στόχο του να πουλήσει albums, αλλά να συμπληρώσει το λαϊκό πρόγραμμα του κυρίου Μακρόπουλου. Κλείσιμο του album με την uptempo λαϊκή μπαλάντα "Καραβάκια". Το τραγούδι έχει πολύ όμορφο στίχο (κυρίως στο ρεφρέν του) , και το βρίσκουμε μία πολύ καλή επιλογή για το κλείσιμο ένος λαϊκού album.
Το τελευταίο album του Νίκου Μακρόπουλου δεν κατορθώνει να κάνει αυτό που έκαναν τα προηγούμενα albums του. Να τον πάνε ένα βήμα παραπάνω. Δεν υπάρχει το hit single που κάνει την διαφορά και ξεχωρίζει απο ότι άλλο κυκλοφορεί αυτήν την στιγμή. Το συνολικό ύφος παραμένει πιστό στο λαϊκό τραγούδι, αλλά τα τραγούδια του album δεν είναι σπουδαία.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5
www.nikosmakropoulos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου