ΑΥΛΑΙΑ...Μία μίνι ανασκόπηση...

Μπορώ να πω με χαρά πως τα τελευταία χρόνια που διανύει η Ελληνική μουσική, είναι όλο και πιο ανατρεπτικά. Όλο και πιο...σημερινά! Ξεχωρίζει ως σημαία αυτής της αλλαγής η επανάσταση που έφεραν οι pop/rock καλλιτέχνες και συγκροτήματα.

Το μονοπώλιο του ελαφρολαϊκού χάνει όλο και περισσότερο έδαφος και οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα του χώρου της rock αυξάνονται, πληθαίνουν και καταλαμβάνουν όλο και περισσότερα σημεία στον χώρο της live νυχτερινής διασκέδασης. Το μεγάλο μπαμ έγινε απο τους Onirama, αλλά πρέπει να παραδεχτούμε πως για να γίνουν οι νεαροί Θεσσαλονικείς μόδα, χρειάστηκαν ένα χέρι βοηθείας απο έναν απο τους πιο γνωστούς εκπρόσωπους του χώρου που εδώ και τόσα χρόνια δεν έδινε ευκαιρία σε καμία άλλη μουσική να λάμψει. Ο ελαφρολαϊκός Αντώνης Ρέμος έδωσε την απαραίτητη ώθηση, η οποία ενισχύθηκε και δεν καταλάγιασε σύντομα, χάρη στον πετυχημένο live χώρο στον οποίο εμφανίστηκαν έπειτα. Ειρωνικό, δεν νομίζετε; Στην μεγάλη αυτή αλλαγή πόνταραν και οι δισκογραφικές εταιρείες των οποίων τα στελέχη είναι γνωστό πως δεν έχουν ούτε την ικανότητα, ούτε την εξυπνάδα να ξεκινήσουν τέτοιου είδους αλλαγές. Αυτό που κατέχουν όμως είναι την μέθοδο του τσακαλιού. Αφού είδαν την συνταγή να πετυχαίνει όρμηξαν μονομιάς να πάρουν μερίδιο αυτής της ξανα αναδυόμενης αγοράς, μιας και η βασική τους αγορά – το ελαφρολαϊκό – τα τελευταία οκτώ χρόνια τους έχει κάνει να χάσουν τον ύπνο τους.. Έτσι, είδαμε σύντομα πολλά συγκροτήματα να λαμβάνουν δισκογραφικά συμβόλαια, να εμφανίζονται σε εκπομπές υψηλής ακροαματικότητας και το σημαντικότερο να κατάφερνουν να γεμίζουν χώρους διασκέδασης.
Στην νέα αυτή μουσική στροφή του ελληνικού κοινού έδωσαν ακόμη περισσότερη ώθηση τα ελληνικά Hip Hop συγκροτήματα. Μετά το παλιότερο μπαμ του ελληνικού σκληροπυρινικού Hip Hop, το στοίχημα της επιβιώσης κατάφεραν να κερδίσουν τα συγκροτήματα που μας κάνουν να χορεύουμε, και όχι οργισμένοι teenagers που συνεχίζουν να μιλούν για τις άδικες γκρίζες κοινωνίες. Το ελληνικό κοινό έχει ξεπεράσει το εφηβικό σκληροπυρινικό Hip Hop και διψά για sexy, fun R&B. Και αυτοί που μπορούν και το προσφέρουν, αυτήν την στιγμή βρίσκονται στα playlists των μεγαλύτερων mainstream ραδιοφώνων της χώρας, παρέα με τον Φοίβο, τον Ρέμο και τον Πλούταρχο.

Η πίτα ολοένα και μεγαλώνει για τα νέα αυτά ρεύματα παρασύροντας τους νεαρούς θαμμώνες live χώρων και στερώντας τους απο τους μεγαλοεπιχειρηματίες των μπουζουξίδικων. Όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας που λέγεται μπουζουξίδικο άρχισαν να λυγίζουν. Έτσι, βλέπουμε το single της Μάρως Λύτρα να γίνεται με την συμμετοχή του rapper TNS. Την Πέγκυ Ζήνα να στήνει ένα ολόκληρο live πρόγραμμα και ένα νέο album επάνω στην αισθητική του νέου pop/rock hit maker Γιώργου Σαμπάνη. Την Δέσποινα Βανδή να παίρνει ως support group τους Goin’ Through για να την πλαισιώσουν στις καλοκαιρινές της συναυλίες. Το αυθεντικό όμως είναι αυτό που κάνει πάντα την μεγάλη διαφορά. Συγκροτήματα όπως οι Onirama, οι C-Real, οι Goin’ Through, οι ΝΕΒΜΑ, η Monica, δισκογραφικές εταιρείες όπως η LYRA και πάνω απ’ όλους...το κοινό. Εσείς.

Συγχαρητήρια λοιπόν σε όλους εσάς που δημιουργήσατε αυτήν την αλλαγή. Που στηρίξατε τις νέες αυτές μουσικές τάσεις όχι με το να δείχνετε απέχθεια προς το ελαφρολαϊκό, αλλά δίνοντας το παρόν σε live καλλιτεχνών αυτών των νέων ρευμάτων. Συγχαρητήρια σε ανοιχτόμυαλους ιδιοκτήτες νυχτερινών clubs που τόλμησαν νέα πράγματα. Το R’n’B party της Πέμπτης στην Θεσσαλονίκη φλερτάρει με την ιδέα να γίνει θεσμός. Οι διήμερες εμφανίσεις του Μιχάλη Χατζηγιάννη έκαναν ανθρώπους σαν την Νατάσσα Θεοδωρίδου να φύγουν....νύχτα...γκρινιάζοντας και κατηγορώντας τους πάντες για την αποτυχία της εκτός απο τον εαυτό της! Και μιας και ανέφερα την συνεργασία του Μ. Χατζηγιάννη με club της Θεσσαλονίκης, θα ήθελα να εκφράσω την γνώμη μου ως επισκέπτης και μάρτυρας αυτού του αποτελέσματος. Όταν είχα πρωτοακούσει για αυτήν την συνεργασία πίστευα πως το αποτέλεσμα θα ήταν εκπληκτικό. Πως ο Μ. Χατζηγιάννης είχε την ευφυϊα να δημιουργήσει κάτι πρωτόγνωρο. Δυστυχώς διαψεύστηκα.

Ο κύριος Χατζηγιάννης δεν μπόρεσε να διαχωρίσει την συναυλία απο την εμφάνιση σε club. Δεν υπήρξε καμία προσπάθει για να «δεθεί» το ρεπερτόριο του καλλιτέχνη με τον χώρο στον οποίο εμφανιζόταν, με αποτέλεσμα το club κοινό να ασθάνεται απομονωμένο απο το όλο εγχείρημα. Η συναυλιακή συμπεριφορά δεν σταμάτησε στην ενορχήστρωση και την επιλογή του ρεπερτορίου αλλά συνεχίστηκε και στον τρόπο παρουσίασης του. Η μπάντα του Μ. Χατζηγιάννη είναι απο τις χειρότερες που έχω ακούσει τελευταία με τον κιθαρίστα να βρίσκεται ακόμη στην εποχή τως 80’s rock, τον drummer να δίνει πάντα την λάθος κίνηση στα κομμάτια και τον σαξοφωνίστα να είναι μονίμως φάλτσος. Ο ίδιος ο Μ. Χατζηγιάννης δεν έχει καμία τύχη να συναγωνιστεί το ρεπερτόριο του resident DJ του club αφού τα κομμάτια του έχουν στηθεί με τρόπο συναυλιακό. Το χάσμα μεταξύ club ατμόσφαιρας και ρεπερτορίου προσπαθεί να γεφυρώσει ο καταπληκτικός ηχολήπτης, αλλά κι αυτός δεν μπορεί να κερδίσει το παιχνίδι αν τα κομμάτια δεν έχουν τους κατάλληλους ήχους και ενορχήστρωση για να ταιριάξουν στον κόσμο του clubbing. Κρίμα.

Η γεύση που μου μένει απο τον χώρο της Ελληνικής μουσικής τα τελευταία 2 χρόνια είναι γλυκιά και φρέσκια. Αν και οι τραγουδοποιοί καταφέρουν να βρουν έναν τρόπο να καρπώνονται αυτά που τους αξίζουν και όχι να τα χάνουν απο πλανόδιους πωλητές CD και απο τον μαγικό αλλά για κάποιους δηλητηριώδες κόσμο του Internet, τότε πιστεύω πως η μουσική θα βρίσκεται σε μια ακόμη πιο υγιή εποχή. Το πείραμα που έκανε ο Νίκος Βέρτης προσφέροντας το νέο του album προς πώληση μέσω των μυριάδων περιπτέρων της χώρας στέφθηκε με επιτυχία. Ελπίζω να ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες νέες – για την δική μας αγορά – ιδέες, παρατείνοντας αυτην την φρεσκάδα που φαίνεται να πλανάται στον αέρα της Ελληνικής μουσικής.

Ευχαριστώ για τα visits, τα σχόλια, το κράξιμο, τις προτάσεις, τα emails. Ίσως να διαβάσετε κι άλλο άρθρό. Ίσως και όχι. Προς το παρόν…ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!

Tony

Greek CD Reviews

ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΕ ΤΑ ΤΑΛΕΝΤΑ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ!

Θεωρείτε πως υπάρχουν κάποιο καλλιτέχνες/groups που θα έπρεπε να έχουν ένα συμβόλαιο με μία δισκογραφική εταιρεία αλλά παραμένουν αδίκως στην αφάνεια? Πείτε το εδώ! Γράψτε μας τα στοιχεία του καλλιτέχνη/group και που μπορούμε να βρούμε περισσότερα στοιχεία γι'αυτούς στο διαδίκτυο. Που ξέρετε...Ίσως μπορέσουμε να αναδείξουμε λίγο περισσότερο το ταλέντο τους....Ας κάνουμε και κάτι διαφορετικό....

Tony

ΝΙΚΟΣ ΒΕΡΤΗΣ - "ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ" 2009

requested

Η επιτυχημένη πορεία του Νίκου Βέρτη παίρνει συνέχεια με το νέο album "Όλα είναι εδώ". Κοιτάμε τους συντελεστές του album και μένουμε ελαφρώς έκπληκτοι βλέποντας τον hit maker Κυριάκο Παπαδόπουλο να απουσιάζει, και το όνομα του Νίκου Βέρτη να αναγράφετε τέσσερις απο τις 12 φορές ως συνθέτης. Η περιέργεια μου φυσικά και φούντωσε και περνάω κατευθείαν στο review.

Το album ξεκινά με το ομότιτλο "Όλα Είναι Εδώ" σε μουσική του Χρήστου Νικολόπουλου. Το σύνολο είναι αρκετά ραδιοφωνικό και θυμίζει αποτελέσματα προηγούμενων συνεργασιών με τον Κ. Παπαδόπουλο. Υπάρχει μία σημερινή άποψη στην ενορχήστρωση και τα δύο ψεγάδια που βρίσκω με την πρώτη ακρόαση είναι κάποια "κλισέ" μελωδικά γυρίσματα που συναντάμε σε μελωδίες τραγουδιών πρηγούμενων δεκαετιών, κάτι που ενισχύεται ιδιαίτερα με τις μελωδίες που παίζει το μπουζούκι. Το δεύτερο ψεγάδι του είναι οι πολύ μέτριοι και προβλέψιμοι στίχοι. Παρ' όλα αυτά, το τραγούδι είναι αρκετά ραδιοφωνικό και ακούγεται ευχάριστα. Επόμενο το ζεϊμπέκικο "Συγνώμη". Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί επιλέχτηκε ένα τόσο μέτριο ζεϊμπέκικο για αυτό album του Νίκου Βέρτη. Η μελωδία και η ενορχήστρωση δεν παρουσιάζει κάτι το ενδιαφέρον, ενώ η όλη στιχομυθία είναι τόσο πολυχρησιμοποιημένη και βαρετή που πατάμε το next χωρίς δισταγμό. Τρίτο, το midtempo χορευτικό "Να Μ' Αγαπάς". Δυστυχώς, η σύνθεση του Νίκου Βέρτη δεν παρουσιάζει κάνενα ενδιαφέρον, με τα κουπλέ να είναι εντελώς βαρετά, εκτελώντας καθαρά και μόνο διαδικαστικό χαρακτήρα μέχρι να μπει το ρεφρέν όπου και εκεί τα πράγματα δεν καλυτερεύουν. Το μόνο που κάνει καλή εντύπωση και μάλλον θα σώσει το τραγούδι είναι η όμορφη ενορχήστρωση του. Τέταρτο το "Έπαιξες Κι Έχασες". Εδώ ο Νίκος Βέρτης παρατάσσει ένα Μακεδόνικο-Σλάβικο τραγούδι προσπαθώντας να επαναλάβει αυτό που είχε κάνει στο πρώτο του album και στην συνεργασία του με τον Γ. Θεοφάνους. Το αποτέλεσμα μας εκπλήσσει δυσάρεστα μιας και εδώ οι μελωδίες και οι στίχοι δεν παρουσιάζουν κανένα απολύτως ενδιαφέρον. Ιδίως οι στίχοι μοιάζουν να γράφτηκαν απο κάποιον πολύ άπειρο στιχουργό.

Το κλίμα αλλάζει τελείως με το dance track "Στην Καρδιά Μου Μιλάς". Εδώ η σύνθεση του Νίκου Βέρτη είναι πολύ καλύτερη, μιάς και η ατάκα του ρεφρέν μένει στο αυτί του ακροατή, ενώ οι στίχοι ανεβαίνουν ένα ποιοτικό σκαλί επάνω απο όσους ακούσαμε μέχρι στιγμής. Το ενορχηστρωτικό κλίμα είναι πολύ όμορφο και το τραγούδι παίζεται άνετα απο τα ραδιόφωνα μέχρι τα bars και τα clubs της χώρας. Συνεχίζουμε στο νούμερο 6 με ένα ακόμη τραγούδι σε μουσική του Νίκου Βέρτη. Το τραγούδι "Είμαι Εδώ", είναι το καλύτερο του album μέχρι στιγμής. Έχει ένα πανέμορφο ρεφρέν, ένα υπέροχο κλίμα, και σίγουρα θα γίνει ραδιοφωνικό hit. Μπράβο στον κύριο Βέρτη για αυτήν την σύνθεση. Συνεχίζουμε με το τελευταίο τραγούδι σε μουσική του Ν. Βέρτη. Είναι το lead single του album "Όνειρο Αληθινό". Μία λαϊκή ραδιοφωνική μπαλάντα η οποία παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον όσον αφορά το κλίμα της, αλλά δεν μπορώ να πω πως είναι απο τα αγαπημένα μου, ούτε και το καλύτερο τραγούδι αυτού του album λόγω του μέτριου ρεφρέν που έχει. Στο νούμερο 8 η ρούμπα "Μακριά Σου Λιώνω". εδώ τα πράγματα είναι πολύ άσχημα. Η σύνθεση του Αντώνη Βαρδή είναι πανομοιότυπη με αυτά που έγραφε πριν 10-15 χρόνια, οι στίχοι εντελώς αδιάφοροι και η ενορχήστρωση ακολουθεί όλο αυτό το δυσάρεστο ταξίδι στις αρχές της δεκαετίας του '90.

Στο νούμερο 9 το downtempo χορευτικό "Προδοσία Στην Αγάπη". Το τραγούδι είναι ένα κλασικό λαϊκό χορευτικό τραγούδι αλλά το μπαλαντοειδές κλίμα που έχει το καθιστά περισσότερο ακουστικό και λιγότερο χορευτικό. Δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάστηκα, αλλά δεν με ενόχλησε και η παρουσία του. Στο νούμερο 10 το ζεϊμπέκικο "Βαρέθηκα". Το τραγούδι έχει την συνθετική σφραγίδα του Α. Βαρδή η οποία φαίνεται απο χιλιόμετρα μακριά χάρη στα "γυρίσματα" που έχουμε ακούσει επανειλημένα σε τραγούδια του. Η διαφορά είναι ότι εδώ το αποτέλεσμα είναι πάρα πολύ ωραίο και όχι τετριμένο όπως στα προηγούμενα που ακούσαμε σε αυτό το album. Συνεχίζουμε στο προτελευταίο track του album "Δεν Τελειώσαμε". Ο Α. Βαρδής προσπαθεί να επαναλάβει τον θρίαμβο του "Ποτέ Μη Λες Ποτέ" με τον Α. Ρέμο. Το τραγούδι χτίζεται πάρα πολύ όμορφα απο το κουπλέ στην γέφυρα αλλά το ρεφρέν δεν είναι αντάξιο του "Ποτέ Μη Λες Ποτέ". Του λείπει η ατάκα και είναι πιο περίπλοκο μελωδικά και στιχουργικά. Παραμένει όμως μία ωραία μπαλάντα που συμπληρώνει υπέροχα ένα album. Τελευταίο το oriental παραδοσιακό "Για Ένα Της Φιλί" σε στίχους της Βίκυς Γεροθόδωρου. Ναι μεν τα τραγούδια αυτού του είδους ταιριάζουν πάρα πόλύ ως κλείσιμο λαϊκών albums, το συγκεκριμένο όμως τραγούδι δεν είναι και το καλύτερο που θα μπορούσε να επιλεχθεί. Σίγουρα υπάρχουν πολύ καλύτερα παραδοσιακά αυτού του είδους για επιλέξει ένας παραγωγός.

Το album αυτό μου δείχνει πως κακώς ο κύριος Βέρτης είναι διευθυντής παραγωγής μιας και δεν κατάφερε να βρεί τα hits που του παρείχε ο Κυριάκος Παπαδόπουλος, ενώ ως τραγουδοποιός τα κατάφερε στα 2 απο τα 4 τραγούδια που έβαλε σε αυτό το album. Ο Αντώνης Βαρδής ενώ με είχε κατενθουσιάσει με τα τραγούδια που έγραψε στο τελευταίο album του Αντώνη Ρέμου, εδώ συνέβη το αντίθετο. Η απουσία των καλών χορευτικών τραγουδιών και των hits είναι εμφανής και θεωρώ πως αν είχε αναλάβει άλλος την διεύθυνση παραγωγής, θα διάλεγε πολύ πιο προσεκτικά τα τραγούδια του album και θα φρόντιζε να διορθώσει και να εξελίξει αυτά που παρουσιάζουν ενδιαφέρον μουσικά αλλά όχι στιχουργικά.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5

www.nikosvertis.com

ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ!!!!! Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ!

Πριν απο εννέα μήνες είχα αναρτήσει ένα post σχετικά με την κρίση που περνούν τα μπουζούκια, και την άνθιση των live χώρων με μουσικά συγκροτήματα που πρόκειται να σημειωθεί. Ο καιρός έδειξε πως είχα δίκιο. Αυτήν την στιγμή στην Θεσσαλονική, κάθε φημισμένο bar/club αφιερώνει έστω και μία νύχτα στην φιλοξενία ενός pop/rock/funk συγκροτήματος. Ο κόσμος φαίνεται να δέχεται και να αγκαλιαζει αυτού του είδους την διασκέδαση, γεμίζοντας ασφυκτικά κάθε βράδυ αυτούς τους χώρους, και αφήνοντας άδεια πολλά νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, γνωστά και ως μπουζούκια.

Αυτό το είδος διασκέδασης πρόκειται να ενισχυθεί σημαντικά με την άφιξη ενός ΤΕΡΑΤΙΟΥ ονόματος σε club της Θεσσαλονίκης...

Ο ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ ΕΙΝΑΙ:

Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης, ο οποίος θα εμφανίζεται κάθε Παρασκευή και Σάββατο στο καλοκαιρινό club Hotel, στην περιοχή αεροδρομίου! Και αν αυτό το είχατε ήδη ακούσει, τότε ακούστε και το εξής: Νυχτερινό μαγαζί της περιοχής αεροδρομίου βλέποντας την κίνηση-ματ που έκαναν οι επιχειρηματίες του club Hotel, αποφάσισε να μπει και αυτό δυνατά στο παιχνίδι κλείνοντας τον....Σάκη Ρουβά! Το ερώτημα πλέον είναι ένα:
Αν έπρεπε να επισκεφτείτε ΜΟΝΟ έναν απο τους δύο καλλιτέχνες, ποιόν θα επισκεπτόσασταν;
Ψηφίστε τώρα!

Tony

Online Surveys & Market Research

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΗΛΙΑΔΗ - ΕΓΩ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ 2009

requested

Πυροβολισμοί, μαφιόζικα ξεκαθαρίσματα, πρώην σύζυγοι και νυν... Πόλλα ήταν τα θέματα που σχετίζονταν με την Αγγελική Ηλιάδη και απασχόλησαν την επικαιρότητα. Εμάς πάλι μας απασχολεί ένα και μόνο πράγμα. Τα τραγούδια του νέου της album "Εγώ Μιλάω Με Την Καρδιά Μου". Ας μιλήσουμε γι' αυτά...

Την αυλαία του album ανοίγει το hit single "Αν Είσαι Λάθος", του οποίου οι στίχοι βαπτίζουν και το album. Το τραγούδι αυτό είναι ένα τσιφτετέλι που ταιριάζει γάντι στην κυρία Ηλιάδη. Είναι σίγουρο hit χάρη κυρίως στην καταπληκτική του μελωδία. Συνεχίζουμε με το ζεϊμπέκικο "Όλα Θα Στα Χαρίσω". Η εξύπναδα του τραγουδιού βρίσκεται στο μεταμφιεσμένο κουπλέ που δεν θυμίζει σε καμία περίπτωση πως ακούμε ζεϊμπέκικο. Αν είχαν αποφευχθεί και κάποιοι παλιομοδίτικοι ήχοι στην ενορχήστρωση τότε σίγουρα το τραγούδι θα γίνοταν ακόμη πιο φρέσκο και επίκαιρο ηχητικά. Τρίτο το lead single του album "Να Μη Σε Γνώριζα". Η μπαλάντα αυτή είναι σήμα κατεθέν του συνθέτη Κώστα Μηλιωτάκη, ο οποίος είχε γράψει και το πρώτο single της Αγγελικής Ηλιάδη "Την Μοναξιά Φοβάμαι". Λαϊκή, και αρκετά ραδιοφωνική, η μπαλάντα αυτή χαίρει δικαίως θετικής αντιμετώπισης απο τα Ελληνικά ραδιόφωνα. Στο νούμερο 4, το αρκετά διαφορετικό "Θα Με Θυμηθείς". Το τραγούδι έχει έντονα ανατολίτικα στοιχεία που συμβαδίζουν βέβαια και με την καλλιτεχνική ταυτότητα της εμρηνεύτριας, και παρά το ότι έχει έναν dance χαρακτήρα, όλη η ατμόσφαιρα είναι πιο...ακουστική με ένα έντονα "παραπονιάρικο" χρώμα. Δεν είναι καταπληκτικό τραγούδι, σίγουρα όμως είναι κάτι διαφορετικό απο αυτά που έχουμε συνηθίσει να ακούμε στα albums της κυρίας Ηλιάδη.

Ακολουθεί το τσιφτετέλι "Άσε Με". Το κουπλέ δεν έχει να επιδείξει τίποτα καινούργιο μελωδικά, στιχουργικά είναι μία απο τα ίδια, αλλά την κατάσταση σώζει το "΄πιασάρικο" ρεφρέν. Στα μείον του η πολύ συνηθισμένη ενορχήστρωση. Έκτο, το ζεϊμπέκικο "Υποκρινόμαστε". Και πάλι ο συνθέτης δεν δείχνει απο το κουπλέ την ταυτότητα του τραγουδιού και την αποκαλύπτει στο ρεφρέν, κάτι που μας βρίσκει σύμφωνους. Το ανατολίτικο στοιχείο συνεχίζει να έχει έντονη ενορχηστρωτική παρουσία, η μελωδία όμως εμποδίζει το τραγούδι να γίνει hit. Στο νούμερο 7, ένα χασάπικό που μοιάζει έντονα με αυτά που γράφει ο Φοίβος. Δυστυχώς όμως το τραγούδι "Δεν Υπάρχω" χάνει σε πολλά σημεία σε σχέση με αυτά του Φοίβου. Το sound mix δεν δίνει την απαραίτητη "άπλα" που χρειάζονται τέτοιου είδους ενορχηστρώσεις με αποτέλεσμα να μην παίρνουμε την ατμόσφαιρα που παίρνουμε απο αυτά που φτιάχνει ο Φοίβος. Η ενορχήστρωση δεν έκανε το κάτι παραπάνω για να κάνει αυτό το τραγούδι hit, ενώ και στους στίχους δεν βρήκαμε καμία έξυπνη φράση που να μας κάνει να χαμογελάσουμε ευχάριστα. Όγδοη, μία midtempo μπαλάντα, στην οποία μπερδεύεονται τα rock τύμπανα, με τα ανατολίτικα έγχορδα και τα jazz πνευστά. Το αποτέλεσμα δεν είναι ιδιαίτερα πετυχημένο, μιας και η μελωδία του ρεφρέν είναι τόσο χαρακτηριστικά λαϊκή, βγάζοντας όλο αυτό το ενοχρηστρωτικό μείγμα εκτός κλίματος.

Ένατο,το χορευτικό "Δεν Πας Καλά". Τελείως διαφορετικό, πιο επιθετικό, και πιο ηλεκτρονικό απο τα χορευτικά τραγούδια που ακούσαμε μέχρι στιγμής, αλλά όχι και καλύτερο. Και το λέμε αυτό, κυρίως γιατί το ρεφρέν μοιάζει περισσότερο με γέφυρα που πρόκειται να οδηγήσει σε ένα δυναμικό ρεφρέν, κάτι που όμως δεν συμβαίνει, δημιουργώντας έτσι ένα αδιάφορο αποτέλεσμα. Ακολουθεί ένα ακόμη χορευτικό τραγούδι. Τίτλος του "Τι Να Κάνω". Αδιάφορο στους περισσότερους τομείς του, είναι φανερό πως μπήκε στο album μόνο και μόνο για να συμπληρωθεί ο αναγκαίος αριθμός τραγουδιών. Το album κλείνει ένα φασαριόζικο και τετριμμένο ενορχηστρωτικά remix του "Ποτέ Δεν Έφυγες", το οποίο θα αρέσει ιδιαίτερα σε DJs επαρχιώτικων clubs με χαμηλό επίπεδο αισθητικής.

Το νέο album της Αγγελικής Ηλιάδη έχει το είδος των hits που την έφτασαν εδώ που είναι. Το midtempo τσιφτετέλι και την λαϊκή ραδιοφωνική μπαλάντα. Το κακό είναι πως σε αυτό το album υπάρχει μόλις ένα hit απο το κάθε είδος, φτάνοντας τον αριθμό των καλών τραγουδιών σε μόλις...δύο...Δεν βλέπουμε καμία εξέλιξη σε σχέση με ότι ακούσαμε τα προηγούμενα χρόνια, όμως λόγω απουσίας δυνατότερων αντιπάλων, πιστεύουμε πως η κυρία Ηλιάδη θα κρατήσει το μεριδιο που της αντιστοιχεί στην μάχη των νυχτερινών κέντρων διασκέδασης. Άλλωστε, όλα γι' αυτό γίνονται...

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5

ΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΟΠΟΥΛΟΣ - "ΑΚΟΥΣΑ" 2008

requested

Ο Νίκος Οικονομόπουλος είναι ένας ερμηνευτής πάνω στον οποίο η Sony Music συνεχίζει να επενδύει. Μέτα την επιτυχή συμμετοχή του στο Dream Show, η εταιρεία κατάφερε να βρει τα hits που χρειάζεται ένας πρωτοεμφανιζόμενος καλλιτέχνης για να τραβήξει επάνω του τα βλέμματα του κοινού. Και τώρα, με αυτό το album, ο Νίκος Οικονομόπουλος κάνει την προσπάθεια να εδραιωθεί ως ένα απο τα σημαντικά ονόματα στις νυχτερινές πίστες και στα Ελληνικά ελαφρολαϊκά ραδιόφωνα. Ας το δούμε...

Το album ξεκινά με την λαϊκή μπαλάντα "Χειμώνιασε". Το κουπλέ δεν παρουσιάζει κάτι το ενδιαφέρον και έχει περισσότερο ρόλο διαδικαστικό, με τον ακροατή να το περιμένει απλά να τελειώσει ώστε να μπει το πολύ πιο δυναμικό ρεφρέν. Η ενορχήστρωση κινείται στα πλαίσια που έχουμε συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς να ακούμε κάτι καινούργιο. Επόμενο το ζεϊμπέκικο "Θα Στο Κρατάω". Το ύφος του τραγουδιού έχει ένα χρώμα Νότη Σφακιανάκη, και το ρεφρέν έχει την ατάκα που χρειάζεται για να τυπωθεί στο μυαλό του ακροατή. Επόμενο το χορευτικό "Αδιόρθωτη". Κουπλέ και ρεφρέν δεν παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον και όλο το τραγούδι ακούγεται πολύ 90's. Συνεχίζουμε με ένα ακόμη ζεϊμπέκικο, το "Έχω Να Μάθω". Η μελωδία του ρεφρέν αποκαλύπτεται στην εισαγωγή του τραγουδιού, επιμένωντας στην απαρχαιωμένη ενορχηστρωτική μέθοδο των 90's. Και εδώ όμως η μελωδία δεν είναι τελείως αδιάφορη, κρατώντας το επίπεδο του album λίγο πιο πάνω απο τα τυχαία λαϊκά album που βγαίνουν με το κιλό. Πέμπτη η μπαλάντα "Φταίω". Εδώ το ύφος γίνεται περισσότερο Γιάννης Πλούταρχος, και το τραγούδι παραμένει μελωδικά ενδιαφέρον και στα κουπλέ και στο ρεφρέν, ενώ και ο στίχος είναι ελαφρώς καλύτερος απο τα προηγούμενα τραγούδια.

Συνεχίζουμε με το ομότιτλο "Άκουσα", ένα ακόμη ζεϊμπέκικο το οποίο θυμίζει προηγούμενα τραγούδια Σφακιανάκη. Αυτή την φορά το κουπλέ είναι πολύ πιο ενδιαφέρον απο το ρεφρέν, αλλά και πάλι δεν ακούμε το super hit. Στο νούμερο εφτά το χορευτικό "Επανασύνδεση". Εδώ τα πράγματα χειροτερεύουν. Η μελωδία η ενορχήστρωση και οι στίχοι είναι σαν τις χιλιάδες που έχουμε ακούσει, και το χορευτικό που ψάχνουμε σε έναν λαϊκό δίσκο ακόμη δεν έχει βρεθεί. Συνεχίζουμε με την uptempo λαϊκή μπαλάντα "Τι να 'ρθω να κάνω". Όλοι οι τομείς του τραγουδιού παραμένουν σε αυτή τη "μεσαία προς καλή, αλλά όχι καταπληκτική" ποιότητα. Το κλίμα επιτέλους αλλάζει με την ελαφρολαϊκή μπαλάντα "Μες στη δική σου φυλάκη". Το κουπλέ είναι πάρα πολύ όμορφο, ευδιάθετο και φρέσκο. Το ρεφρέν δεν είναι εξίσου καλό, αλλά είναι σίγουρα πολύ ενδιαφέρον. Επόμενη μία ακόμη uptempo λαϊκή μπαλάντα. Τίτλος "Δεν έχω θέση στα όνειρα σου", και πραγματικά δεν μπορώ να διακρίνω καμία διαφορά σε σχέση με τα προηγούμενα τραγούδια του album που μόλις άκουσα.

Συνεχίζουμε με το ζεϊμπέκικο "Χαρακιά". Το μόνο που ξεχωρίζει σε αυτό το κατά-τα-άλλα-μια-απ' τα-ίδια ζεϊμπέκικο, είναι τα έξυπνα στιχάκια στο ρεφρέν του. Το χορευτικό "Κομμάτια Τα Φιλιά"είναι επόμενο, και πραγματικά τόσο μα τόσο προηγούμενων δεκαετιών. Συνεχίζουμε στο νούμερο 13 με το τραγούδι "Πιστεύω". Η μπαλάντα αυτή έχει πολύ ωραία μελωδία στο ρεφρέν την οποία όμως δεν βοηθούν οι μέτριοι στίχοι, ενώ και ενορχηστρωτικά είναι λίγο πιο φρέσκο απο τα υπόλοιπα τραγούδια του album. Προτελευταία άλλη μία uptempo λαϊκή μπαλάντα. Τίτλος της "Είσαι όλες εκείνες μαζί". Μην περιμένετε να ακούσετε κάτι καινούργιο μελωδικά και ενορχηστρωτικά. Εγώ δεν το περίμενα και γι' αυτό περνάω επιτέλους στο τελευταίο τραγούδι του album. Το "Έτσι Νομίζεις (Και μη γυρίσεις)" είναι δικαίως το lead single του album. Καταπληκτική λαϊκή μπαλάντα, με πολύ ωραίους στίχους και πάρα πολύ ωραία μελωδία. Ενορχηστρωτικά δεν καταφέρνει να φέρει κάτι καινούργιο, αλλά η μελωδία και οι στίχοι είναι τόσο καλοί που δεν μας απασχολεί ιδιαίτερα.

Δυστυχώς το "Έτσι νομίζεις" δεν είναι αρκετό για να διώξει την πικρή γεύση που έχουμε απο το τελευταίο album του Νίκου Οικονομόπουλο. Οι στίχοι, οι μελωδίες και οι ενορχηστρώσεις δεν έχουν να επιδείξουν τίποτα καινούργιο, τίποτα ενδιαφέρον. Αυτή τη φορά η Sony Music δεν κατάφερε να βρει παρά μόνο ένα hit single, φτιάχνοντας έτσι ένα album βαρετό, χωρίς εκπλήξεις και ιδέες. Πραγματικά νιώθω κουρασμένος ακούγοντας συνεχώς τα ίδια τραγούδια απο διαφορετικούς ερμηνευτές....

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2/5

ΣΑΚΗΣ ΡΟΥΒΑΣ - EUROVISION 2009

requested

Αν κρίνουμε απο την έλλειψη γκρίνιας που διαπιστώθηκε μετά την ανακοίνωση πως ο Σάκης Ρουβάς θα εκπροσωπήσει την Ελλάδα, διαπιστώνουμε πως όλοι μας θεωρήσαμε σωστή την επίλογη που έκανε η ΕΡΤ στο πρόσωπο του Έλληνα pop star. Η ίδια αντίδραση υπήρξε και όταν μάθαμε πως τα τρία υποψήφια τραγούδια είναι γραμμένα απο τον Δημήτρη Κοντόπουλο, μιας και είχαμε ως δείγματα τα τελευταία hits που έγραψε για τον κύριο Ρουβά, τα οποία δεν δίνουν χώρο για πικρόχολα σχόλια. Ποιά είναι η γνώμη της χώρας όμως τώρα που τα «είδαμε» και τα ακούσαμε;

Το πρώτο τραγούδι λέγεται “Out Of Control”. Είναι ένα uptempo pop κομμάτι με R&B μικρολεπτομέρειες οι οποίες σταματούν να υπάρχουν στην γέφυρα και το ρεφρέν. Ενορχηστρωτικά δεν ακούμε κάτι καινούργιο, αλλά κάτι τελείως «βατό» και προβλέψιμο. Μελωδικά το τραγούδι κυμαίνεται επίσης στον χώρο της μετριότητας και αν το κρίνουμε με «Ευρωπαϊκά» standards, τότε μιλάμε για ένα εντελώς «άγευστο» τραγούδι που δεν προσφέρει τίποτα απολύτως στον ακροατή εκτός απο…ανία!

Δεύτερη η μπαλάντα “Right On Time”. Εδώ έχουμε ένα συμπαθητικό κουπλέ, το ρεφρέν όμως του τραγουδιού είναι μέτριο και χάνεται μέσα στον σωρό των παρόμοιων μελωδιών που έχουμε ακούσει και ξανα ακούσει. Δυστυχώς ούτε εδώ βρίσκουμε το hit που χρειαζόμαστε.

Τελευταίο το dance track “This Is Our Night”. Εδώ ο κύριος Κοντόπουλος κινείται σε ένα είδος στο οποίο έχει γράψει φοβερά hits και δεν μας κάνει εντύπωση που είναι και το καλύτερο κομμάτι απο τα τρία υποψήφια. Το κακό είναι πως ούτε αυτό το κομμάτι με συνάρπασε. Απλά είναι καλύτερο απο τα άλλα δύο. Πότε δεν ήμουν fan αυτού του Europop ήχου, όμως στην Eurovision έχει «περάσει» αυτός ο ήχος με επιτυχία. Το κακό είναι πως μιας και αυτού του είδους τα τραγούδια βγαίνουν κάθε χρόνο, και απο πολλές συμμετοχές, πιστεύω πως έχει κουράσει το κοινό, το οποίο ψάχνει κάτι τελείως διαφορετικό και φρέσκο. Και επειδή πλέον γνωρίζω πως αυτό θα είναι και το κομμάτι με το οποίο θα διαγωνιστεί ο Σάκης Ρούβας, το μόνο στο οποίο μπορώ να ελπίζω είναι τα τραγούδια των υπόλοιπων χωρών να είναι κάτω του μετρίου. Είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχθεί αυτό το τραγούδι σε super hit της Eurovision 2009…

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 1.5/5

www.sakisrouvas.com

Και μιας και ξεκινήσαμε review σχετικό με την Eurovision 2009, θα ήθελα να αναφερθώ στην συμμετοχή της Τουρκίας μιας και έτυχε να την παρακολουθήσω. Σίγουρα το τραγούδι της Hadise δεν είναι ούτε αυτό το super hit που θα μας αφήσει με το στόμα ανοιχτό, αλλά σίγουρα είναι πιο ενδιαφέρον κομμάτι απο το “This Is Our Night”. Και πρέπει να πούμε πως είμαστε τυχεροί, γιατί αν η Hadise πήγαινε με το κομμάτι το οποίο την «ανακάλυψα» πριν απο 2 χρόνια, τότε σίγουρα ήμασταν χαμένοι απο χέρι. Αναφέρομαι στο καταπληκτικό “My Body”, το οποίο δεν ακούστηκε στην χώρα μας αφού κανένας Έλληνας ραδιοφωνικός παραγωγός ή DJ δεν το αντιλήφθηκε. Εγώ βρίσκω την ευκαιρία να σας το προτείνω γιατί αν περιμένουμε απο την Eurovision να ακούσουμε ενδιαφέροντα κομμάτια...χαθήκαμε....

ΒΑΣΙΑ ΡΗΓΑ - "ΝΥΧΤΑ ΜΑΓΙΚΗ" 2008

requested

Η Βάσια Ρήγα είναι μία τραγουδίστρια η οποία βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στον χώρο του ελαφρολαϊκού τραγουδιού. Δυστυχώς όμως γι' αυτήν, κανένα απο τα albums της δεν έτυχε ιδιαίτερης αναγνώρισης. Οπότε είναι λογικό να υποθέσουμε πως το cd single αυτό, έχει ως απόλυτο σκόπο του να τοποθετήσει το πρόσωπο και την φωνή της εν λόγω τραγουδίστριας στα μάτια και τα αυτιά του Ελληνικού κοινού.

Το single ξεκινά με το ομότιτλο "Νύχτα Μαγική". Το τραγούδι αυτό έχει μία τελείως διαφορετική άποψη απο αυτά που περιμέναμε να ακούσουμε απο την Βάσια Ρήγα. Είναι μία μπαλάντα με μία lounge/jazz άποψη. Δυστυχώς όμως, μερικές φορές, διαφορετικό δεν σημαίνει και απαραίτητα καλό. Η παραγωγή του τραγουδιού είναι κάτω του μετρίου. Μας ενοχλούν ιδιαίτερα τα μέτρια αντρικά φωνητικά, η μελωδία που δεν παρουσιάζει κανένα ενδιαφέρον, και το τραγούδισμα της κυρίας Ρήγα, το οποίο είναι τόσο υπερβολικό και "τσιριχτό" που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την "smooth" ατμόσφαιρα που θέλει να απόδωσει το τραγούδι.

Μετά απο το "Νύχτα Μαγική" αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως η Βάσια Ρήγα αποφάσισε να κάνει πλήρη στροφή στην εικόνα και το ρεπερτόριο της, αλλά η απορία αυτή παίρνει απάντηση αμέσως μόλις ξεκινά το δεύτερο τραγούδι. Το "Τίποτα Δεν Σου Χρωστάω" είναι ένα λαϊκό ζεϊμπέκικο το οποίο με εκπλήσσει δυσάρεστα. Για κάποιον λόγο πίστευα πως η Βάσια Ρήγα ήταν μία καλή λαϊκή τραγουδίστρια. Άλλωστε στα σχήματα τα οποία συμμετείχε, πάντα ήταν απο τα πρώτα ονόματα. Ακούγοντας την να ερμηνεύει αυτό το προβλέψιμο σε όλους τους τομείς ζεϊμπέκικο, καταλαβαίνω πόσο κακή τραγουδίστρια είναι. Η ερμηνεία της έχει έναν δακρύβρεχτο τρόπο θυμίζοντας μου τραγούδια που ακούγονταν σε δραματικές ταινίες του '60 με την Μάρθα Βούρτση. Πραγματικά θεωρώ πως κάπως έτσι θα ακούγεται η κόλαση....

Περνάμε στο τραγούδι "Σε Τι Θεό", το οποίο είναι απο τις λαϊκές uptempo μπαλάντες γνωστές και ως "εξάρια". Ενορχηστρωτικά ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Οι ίδιο ήχοι, τα ίδια "σκασίματα", μελωδίες που πλέον τις απωθούμε υποσυνείδητα και τα ίδια προβλέψιμα στιχάκια.

Αφού λοιπόν η κυρία Ρήγα με αυτά τα τραγούδια κατέκτησε τα lounge bars και τα λαϊκά κέντρα διασκέδασης, προσθέτει και ένα dance mix του τραγουδιού "Νύχτα Μαγική" για να την ακούμε και στις clubbing εξορμήσεις μας. Το remix είναι εν ολίγοις η original version του τραγουδιού με dance κρουστά και χωρίς τον ενοχλητικό τύπο στα φωνητικά και δεν νομίζω πως υπάρχει λόγος να αναλύσουμε κάτι παραπάνω.

Το τελευταίο single της Βάσιας Ρήγα όχι μόνο δεν καταφέρνει να πάει την μέτρια πορεία της ένα βήμα παραπάνω, αλλά χαλάει και όσα έχει φτιάξει μέχρι τώρα. Δεν ξέρω αν είναι όντως τόσο κακή τραγουδίστρια όσο ακούγεται σε αυτό το single, μιας και έχει πολλά χρόνια απο τότε που την άκουσα live, αλλά αυτό που ακούω εδώ είναι μάλλον δυσφήμηση γι' αυτήν. Όσο για την ποιότητα των τραγουδιών....Συγχαρητήρια στους producers, την δισκογραφική εταιρεία, και όλους όσους εμπλέχτηκαν στην δημιουργία αυτού του αποτελέσματος!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 0,5/5

www.vasiariga.gr

ΣΤΑΘΗΣ ΡΑΦΤΟΠΟΥΛΟΣ - "ΟΤΙ ΠΟΙΟ ΟΜΟΡΦΟ" 2008

requested

Με τις πωλήσεις των CDs να πέφτουν κατακόρυφα, οι δισκογραφικές εταιρείες οδηγούνταν με μαθηματική ακρίβεια σε οικονομικό αδιέξοδο. Κατάφεραν όμως να βρουν πηγή εσόδων στο management των live εμφανίσεων των καλλιτεχνών τους.
Αφού λοιπόν οι live εμφανίσεις είναι αυτές που αποφέρουν έσοδα στις δισκογραφικές εταιρείες, η "στήριξη" ενός επιχειρηματία που διαθέτει χώρο εμφανίσεων έχει πλέον γίνει το βασικότερο πράγμα που πρέπει να έχει ένας τραγουδιστής για να ασχοληθεί μαζί του μία δισκογραφική εταιρεία. Με την λέξη "στήριξη" εννοούμε την δυνατότητα του καλλιτέχνη να μπορεί να λέει τα δικά του τραγούδια μπροστά σε γεμάτο μαγαζί, και όχι κατά τις 23:30 μπροστά σε άδειες καρέκλες. Έτσι, αν τα τραγούδια του καλλιτέχνη "περάσουν" στο κοινό, τότε το κασέ του καλλιτέχνη αυξάνεται, και κατ' επέκταση τα έσοδα της δισκογραφικής εταιρείας στην οποία ανήκει. Προσθέστε σε αυτό και κάποιες πωλήσεις απο CDs, ringtones, mp3s και ιδού η οικονομική "στρατηγική" των δισκογραφικών εταιρειών του σήμερα!
Αφού δούλεψαν για κάποια χρόνια τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο, οι επιχειρηματίες των νυχτερινών κέντρων σκέφτηκαν πως θα ήταν ακόμη καλύτερα αν αυτό το ποσοστό που παίρνουν οι δισκογραφικές εταιρείες απο τις εμφανίσεις των καλλιτεχνών, το έπαιρναν οι ίδιοι, και μαζί με αυτό είχαν και την αποκλειστικότητα του καλλιτέχνη, ο οποίος πλέον θα έχει δικαίωμα να εμφανίζεται μόνο στις επιχειρήσεις που ανήκουν στον επιχειρηματία με τον όποιο έχει κάνει συμφωνία. Στο κάτω κάτω αφού αυτοί έχουν το "γήπεδο"(μπουζούκια, live clubs), γιατί να μην έχουν και τους "παίχτες" (τραγουδιστές);

Με την παραπάνω ανάλυση εξηγούμε τον λόγο για τον οποίο ο μέγας hit-maker Φοίβος ανέλαβε την πρώτη δουλειά ενός νεαρού τραγουδιστή, ο οποίος παρά την παρουσία του σε talent show λίγα χρόνια πριν, δεν είχε καταφέρει να γίνει ευρέως γνωστός. Πίσω απο αυτήν την συνεργασία-"έκπληξη", βρίσκεται ο επιχειρηματίας του νυχτερινού κέντρου "Ποσειδώνιο", κάτω απο την στέγη του οποίου βρίσκεται ο Σ. Ραφτόπουλος. Ας περάσουμε όμως στο review του single, για να δούμε αν τελικά άξιζαν τα χρήματα που κατέβαλλε ο επιχειρηματίας στον Φοίβο.

Το CD single αποτελείται απο 3 τραγούδια σε στίχους και μουσική του Φοίβου. Πρώτο είναι το χασάπικο "Χωρίζουμε". Η ενορχήστρωση δεν έχει την ατμόσφαιρα και την λεπτομέρεια στην οποία μας έχει συνηθίσει ο Φοίβος, ενώ και οι στίχοι του δεν έχουν κάτι ιδιαίτερα έξυπνο να μας πουν. Επόμενο το ζεϊμπέκικο "Με Τίποτα". Δυστυχώς και αυτό παραμένει ποιοτικά μέτριο σε όλους τους τομείς του. Τελευταίο το lead single "Ότι Πιο Όμορφο". Ένα τσιφτετέλι που είναι όντως hit. Εδώ, η ενορχήστρωση έχει την λεπτομέρεια που αρμόζει σε δημιουργίες του Φοίβου. Οι στίχοι είναι εύπεπτοι, εύκολοι, και η μελωδία σε συνδυασμό με την ατάκα του ρεφρέν, δημιουργούν ένα αποτέλεσμα που καρφώνεται ακαριαία στο μυαλό του ακροατή.

Πιστεύουμε πως αυτό το CD single είναι δίκοπο. Απο τη μια, τοποθετεί ακαριαία τον Στάθη Ραφτόπουλο στα μάτια και τα αυτιά του κόσμου, των media και της νυχτερινής διασκέδασης, και απο την άλλη αποτελεί δυσφήμηση για τον Φοίβο, μιας και τα 2/3 του single δείχνουν πως πρόκειται για "αρπαχτή". Θεωρούμε πως το αποτέλεσμα θα είναι ως εξής: Ο επιχειρηματίας θα κάνει απόσβεση τα χρήματα που πλήρωσε τον Φοίβο για αυτήν την συνεργασία, ο Σ. Ραφτόπουλος θα γνωρίσει επιτυχία, ο Φοίβος θα πάει στο studio του με νέο και καλύτερο τζιπ, θα γράψει πολύ καλύτερα τραγούδια απο αυτά που ακούμε σε αυτό το single, και ο κόσμος σε 5 μήνες απο τώρα δεν θα θυμάται καν αυτό το single....

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2/5

http://stathisraftopoulos.gr/

Ανεξάρτητοι Καλλιτέχνες: "ΜΙΣΟΞΩΤΙΚΟ K.I.S."

Ο rapper Μισοξωτικό μας ζήτησε να κάνουμε review στα τρία τραγούδια που έχει "ανεβάσει" στην myspace σελίδα του. Μας αρέσει ιδιαίτερα να συμβάλλουμε στην προώθηση νέων καλλιτεχνών που δεν έχουν κάποια δισκογραφική εταιρεία πίσω τους, και γι' αυτό δεχτήκαμε με χαρά. Θα πρέπει όμως να πούμε πως ακόμη και οι ανεξάρτητοι καλλιτέχνες θα κρίνονται με τα standards και τα κριτήρια που κρίνονται και επίσημες παραγωγές. Περνάμε λοιπόν στο review.

Το πρώτο κομμάτι στο playlist είναι το "ΜΜΕ" στο οποίο συμμετέχει ο Barrice. Στην πρώτη επαφή μας με αυτόν τον καλλιτέχνη διαπιστώνουμε πως δεν μας αρέσει καθόλου η χροιά του. Το flow είναι συμπαθητικό αλλά η φωνή του μας κρατά και πάλι πίσω. Η ενορχήστρωση είναι αδιάφορη, χωρίς εξυπνάδες.

Περνάμε στο "Πριν Η Μαγεία" το οποίο είναι μία R&B/Hip Hop μπαλάντα. Το τραγούδι αυτό είναι πολύ πιο ενδιαφέρον απο το προηγούμενο, με το flow αυτή τη φορά να είναι πάρα πολύ καλό αλλά και πάλι η χροιά του Μισοξωτικού μαζί με την απειρία του στο τραγουδιστικό μέρος μειώνουν την αξία αυτού του συμπαθητικού τραγουδιού. Ενορχηστρωτικά δεν έχει κάτι το ενδιαφέρον, αλλά αυτό δεν φαίνεται χάρη στο πολύ ενδιαφέρον flow.

Τελευταίο το "Δεν Είσαι DJ". Πιο χορευτικό και πιο επιθετικό, με το Μισοξωτικό να προσπαθεί μάταια να ακουστεί πιο κακός απ' ότι μπορεί η φωνή του να δείξει ότι είναι. Η πιο ενδιαφέρουσα (αλλά με κακό mix) ενορχήστρωση ευτυχώς δεν πάει χαράμι χάρη στην φωνή του Κωνσταντίνου Βούλγαρη.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Μισοξωτικού είναι δυστυχώς κάτι το οποίο δίνετε απο την φύση. Η χροιά του. Στα υπόλοιπα σημεία ο rapper δείχνει πως αν συνεχίσει να ασχολείται με την μουσική θα μπορέσει να βελτιωθεί μιας και δεν φαίνεται να είναι ένας τύπος που απλά έβαλε ένα loop να παίζει και έκανε rap απο πάνω. Keep up!

www.myspace.com/misigmaxi

ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ - "ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΓΩ" 2008

requested

Μετά απο αρκετά μεγάλη απουσία και μία mini "κρίση" που είχε περάσει η δημοτικότητα της, η Καίτη Γαρμπή επιστρέφει. Το νέο της album φέρει την συνθετική υπογραφή του Νίκου Αντύπα και σκοπός του είναι η επιστροφή της κυρίας Γαρμπή στους κορυφαίους του χώρου. Ας δούμε το αποτέλεσμα.

Το album ξεκινά με το ομότιτλο "Καινούργια Εγώ", το οποίο είναι ένα midtempo Pop/R&B κομμάτι στο οποίο συμμετέχει ο rapper "Θηρίο". Το τραγούδι είναι αρκετά καλό, πολύ ραδιοφωνικό, , με ευχάριστη ατμόσφαιρα και πολλές εναλλαγές μέσα του (rap απο την Κ. Γαρμπή, τρίτο κουπλέ) οι οποίες κάνουν τον ακροατή να μην βαριέται. Το κακό είναι πως μιας και αυτό είναι το lead single του album περιμέναμε κάτι πολύ πιο δυνατό. Συνεχίζουμε με την pop μπαλάντα "Έφυγα". Το τραγούδι είναι πολύ συμπαθητικό, η ενορχήστρωση του επίσης, χωρίς όμως να καταφέρνουν κάτι το εκπληκτικό. Στα μείον του θα έβαζα τον στίχο "Και ας χαρείς ότι αγαπάς" ο οποίος μου κάνει περισσότερο για στίχο λαϊκού τραγουδιού και όχι pop μπαλάντας. Τρίτο το uptempo ethnic "Αν Μ' Αγαπάς". Το τραγούδι είναι μια αρκετά ευχάριστη έκπληξη, με πολύ διαφορετική μελωδία απο αυτές που ακούμε σε τραγούδια του είδους. Αυτό που με ενόχλησε λίγο είναι τα κρουστά στο ρεφρέν των οποίων οι κίνηση είναι κάπως υπερβολική. Το κλίμα αλλάζει τελείως με το dance "Σ' Αγαπώ, Σε Μισώ" που βρίσκετε στο νούμερο 4. Η παραγωγή θυμίζει electro-pop των 80's και δεν μας κολλάει ιδιαίτερα με την εικόνα και την φωνή της κυρίας Γαρμπή. Το κουπλέ μας είναι αδιάφορο τόσο μελωδικά όσο και στιχουργικά, ενώ το ρεφρέν παρά το ότι είναι σαφώς καλύτερο, δεν καταφέρνει να σώσει την κατάσταση. Στο νούμερο 5 η μπαλάντα "Εγώ Θα Σου Γράφω". Ένα πολύ όμορφο τραγούδι το οποίο ταιριάζει γάντι στην φωνή της κυρίας Γαρμπή. Αυτό που μας προβληματίζει είναι στο κατα πόσο θα ταυτιστεί ο ακροατής με τους στίχους του τραγουδιού. Αν οι στίχοι ήταν εξυπνότεροι, σίγουρα αυτό το τραγούδι θα είχε ακόμα καλύτερη πορεία. Στα ενοχλητικά σημεία βάζουμε την λέξη "στέλνω" στο ρεφρέν, στην οποία η κυρία Γαρμπή ακούγεται τελείως τσιβδή (και ξέρετε πως αυτά τα λάθη μας ενοχλούν ιδιαίτερα).

Προχωράμε στο νούμερο 6, με τίτλο "Αντίπαλοι Σε Δυο Στρατόπεδα". Το τραγούδι αυτό είναι ένα ethnic χορευτικό κομμάτι το οποίο δείχνει τον δρόμο για μία αλλαγή στην εικόνα της κυρίας Γαρμπή. Σίγουρα αυτό το τραγούδι έτσι πως έχει φτιαχτεί, θα είναι ιδιαίτερα επιτυχημένο σε "έντεχνο" περιβάλλον. Δεν γνωρίζουμε αν κάτι τέτοιο έχει σκεφτεί για την καλλιτεχνική της πορεία η κυρία Γαρμπή, αν όμως προσπαθήσει να το προωθήσει στα μπουζούκια σίγουρα δεν θα έχει την ίδια επιτυχία. Συνεχίζουμε σε χορευτικούς ρυθμούς με την ρούμπα "Στην Κόλαση Καλύτερα". Και εδώ συναντάμε αυτήν την "έντεχνη" διάθεση. Το κουπλέ είναι καταπληκτικό, και "δένει" πολύ ωραία με τις χαμηλές νότες που έχει η φωνή της κυρίας Γαρμπή. Το ρεφρέν είναι καλό αλλά όχι καλύτερο απο το κουπλέ. Η ενορχήστρωση μας αρέσει επίσης παρά πολύ. Τα bpm πέφτουν με το χασάπικο "Με Τι Αντάλλαγμα" που βρίσκετε στο νούμερο 8. Η ατμόσφαιρα του μας θυμίζει παλιά λαϊκά τραγούδια, αλλά οι στίχοι και η μελωδία του δεν μας θυμίζουν παλιά καλά λαϊκά τραγούδια. Προτελευταία άλλη μια ρούμπα με επίσης παραδοσιακά λαϊκό άκουσμα. Το τραγούδι "Με Τι Ψυχή" είναι σε όλους τους τομείς συμπαθητικό αλλά πουθενά καταπληκτικό. Σίγουρα γεμίζει ένα album αξιοπρεπως, αλλά σε ένα album με 10 τραγούδια δεν θα έπρεπε να υπάρχουν τραγούδια που να παίζουν αυτόν τον ρόλο, αλλά να είναι όλα πολύ πολύ καλά. Τον album κλείνει το δέυτερο single με τίτλο "Αυτό Αξίζω". Το ζεϊμπέκικο αυτό είναι φρέσκο ενορχηστρωτικά, αλλά μελωδικά δεν μας ξετρελαίνει. Οι στίχοι του έχουν ένα επίπεδο, αλλά και πάλι δεν κάνουν την υπέρβαση απο καλοί σε καταπληκτικοί.

Το νέο album της Καίτης Γαρμπή δυστυχώς δεν έχει τα hits που είχε όταν συνεργαζόταν με τον Φοίβο. Ο Νίκος Αντύπας είναι ένας συνθέτης που δημιουργεί μίας τελείως διαφορετική καλλιτεχνική εικόνα για την κυρία Γαρμπή, την οποία δεν ξέρουμε αν θα μπορέσει να την υποστηρίξει η εν λόγω καλλιτέχνης. Οι στίχοι δεν έχουν την εξυπνάδα και την αμεσότητα που συναντάμε σε στίχους των τραγουδιών του Μ. Χατζηγιάννη, ενώ οι μελωδίες δεν χαράσονται στο μυαλό μας απο την πρώτη ακρόαση. Έτσι, έχουμε ένα κράμα το οποίο θέλει να ανήκει και στον χώρο του "έντεχνου" αλλά και στον χώρο του ελαφρολαϊκού. Απ' τη μία όμως έχουμε την λαϊκή καλλιτεχνική ταυτότητα της ερμηνεύτριας σε συνάρτηση με τους μέτριους στίχους που δυσκολεύουν την μετάβαση στον χώρο του "έντεχνου", και απ' την άλλη έχουμε τις μελωδίες και τις ενορχηστρώσεις που έχουν μία τελείως αντίθετη φιλοσοφία απο αυτές που έχουν τα ελαφρολαϊκά hits, δυσκολεύοντας έτσι την επιτυχημένη πορεία στον ελαφρολαϊκό χώρο και αφήνοντας αυτό το album μετέωρο χωρίς μία καθαρή ταυτότητα, και την κυρία Γαρμπή να αναρωτιέται σε τι χώρο θα πρέπει να εμφανιστεί για να στηρίξει πετυχημένα αυτό το album.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5

www.katygarbi.com

ΠΑΝΟΣ ΚΙΑΜΟΣ - "ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥ" 2008

requested

Ο τελευταίος Αθηναίος τραγούδιστης που αναδείχθηκε απο την Θεσσαλονίκη είναι ο Πάνος Κιάμος. Συνεχίζει να κρατά μία σταθερά ανοδική πορεία, την οποία ενίσχυσε με το τελευταίο του cd single. Άραγε το τελευταίο του album τι θα καταφέρει; Θα του δώσει περισσότερο γκάζι, θα τον κρατήσει σε μια σταθερή πορεία ή θα πατήσει...φρένο?

Το album ξεκινά με ένα είδος που αρέσει ιδιαίτερο στον κύριο Κιάμο. Το ομότιτλο "Για Αγάπη Ετοιμάσου" είναι ένα δαιμονισμένο τσιφτετέλι που ρίχνει όλο το βάρος της ατμόσφαιρας του στα ανατολίτικα κρουστά, ενώ τα πνευστά - τα οποία είναι μόδα λόγω Timbaland/Madonna- κάνουν αυτό το hit να ακούγεται ακόμη πιο "σημερινό". Ακολουθεί το "Πόσο". Μία κλασική λαϊκή μπαλάντα που ταιριάζει απόλυτα στον ερμηνευτικό τρόπο του Π. Κιάμου. Δεν είναι κάτι καινούργιο ηχητικά και ενορχηστρωτικά, το ρεφρέν είναι όμως αρκετά καλό, με εξαίρεση τους λίγο-πολύ προβλέψιμους στίχους του. Τρίτο το lead single του album "Χαρτορίχτρα". Εδώ έχουμε όντως κάτι καινούργιο, φρέσκο και διαφορετικό. Απο την στιχομυθία του, μέχρι το ταξιδιάρικο ακορντεόν, το τραγούδι αυτό ξεχωρίζει από οτιδήποτε παίζεται στα Ελληνικά FM. Τέταρτο το "Τι Παθαίνω Και Πεθαίνω", το οποίο είναι μία μπαλάντα απο αυτές που μπορούν να ερμηνευθούν απο έναν λαϊκό τραγούδιστή μέχρι την Έλενα Παπαρίζου! Στα αρνητικά το παλιομοδίτικο παίξιμο της ηλεκτρικής κιθάρας και κάποια φωνητικά "γυρίσματα" του Π. Κιάμου που παραείναι...λαϊκά για αυτό το τραγούδι. Παραμένει όμως ένα τραγούδι που αποτέλεσε μία πολύ ευχάριστη έκπληξη και έκανε την ακρόαση να κυλήσει ακόμη πιο ευχάριστα. Πέμπτο το "Αστέρι Μου". Η εισαγωγή θυμίζει τραγούδι των 80's, το κουπλέ "δένει" ωραία με το όλο κλίμα, αλλά το ρεφρέν δεν έχει την εξυπνάδα που θα όφειλε να έχει. Είναι ένα κλασικό λαϊκό ρεφρέν το οποίο ναι μεν είναι καλό, δεν κολλάει όμως με ότι έχει συμβεί πριν απο αυτό. Και πάλι όμως οφείλουμε να παραδεχτούμε πως είναι μία προσπάθεια που προσθέτει κάτι διαφορετικό στο album.

Έκτο το τσιφτετέλι "Πες Μου Τι Να Φανταστώ". Σίγουρα δεν είναι ένα lead single τσιφτετέλι, δεν έχει καμία ιδιαίτερη εξυπνάδα στην ενορχήστρωση του, ενώ και οι στίχοι του δεν έχουν να πουν κάτι καινούργιο. Είναι όμως ένα αξιοπρεπές κομμάτι που γεμίζει ένα album χωρίς να του χαλάει την εικόνα. Στο νούμερο εφτά το ζεϊμπέκικο "Φτάνει Πια". Το τραγούδι έχει την κλασική ενορχήστρωση που έχουν τα τραγούδια αυτού του είδους, το κουπλέ δεν μου αρέσει, αλλά το ρεφρέν είναι πολύ δυνατό, με την ατάκα να περνά κατευθείαν στον ακροατή. Όγδοη η ρούμπα "Προσεχώς". Το κομμάτι είναι προορισμένο να γίνει hit χάρη στους στίχους του. Έχει επίσης πολύ ωραία γέφυρα, ενώ το "άδειο" ενορχηστρωτικά ρεφρέν σε συνδυασμό με την ερμηνεία του Π. Κιάμου δημιουργούν ένα πολύ "γλυκό" αποτέλεσμα. Επόμενο το "Πες Μου Τι Θες". Μία midtempo μπαλάντα, που ξεκινά με "μοντέρνα" loops στο κουπλέ και καταλήγει σε μία κλασική λαϊκή μπαλάντα, απο αυτές που αρέσουν ιδιαίτερα στον κύριο Κιάμο. Προσωπικά δεν μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση γιατί έχω ακούσει εκατοντάδες τέτοιες μπαλάντες τα τελευταία 10 χρόνια, αλλά οι fan του είδους αυτού θα το ευχαριστηθούν. Συνεχίζουμε στο νούμερο 10 με άλλο ένα τσιφτετέλι. Το "Ένα Μαγαζί Απόψε" είναι ένα τραγούδι που χάρη στον στίχο του θα δείξει την δύναμη του στα μπουζουξίδικα της χώρας μας. Σίγουρα θα μας ήταν δυσάρεστο να το ακούγαμε στο ραδιόφωνο, αλλά στην νυχτερική μας έξοδο στα μπουζούκια θα μας ξεσήκωνε με ιδιαίτερη ευκολία!

Εντέκατο το "Μ' Έχεις Αρρωστήσει". 'Αλλη μια καθαρά λαϊκή μπαλάντα της οποίας δεν είμαστε fan. Ο παλιομοδίτικος "κόβω-φλέβες" στίχος δεν μας ευχαριστεί καθόλου οπότε πατάμε το next. Ακολουθεί η ρούμπα "Να Θυμάσαι". Το ρεφρέν αποκαλύπτεται στην εισαγωγή, όχι όμως με την εξυπνάδα που γίνετε στο "Για Αγάπη Ετοιμάσου". Το κουπλέ και η γέφυρα είναι λίγο-πολύ τετριμένα αλλά το ρεφρέν μας αρέσει ιδιαίτερα. Πιστεύουμε πως το τραγούδι θα μπορούσε να γίνει πολύ καλύτερο με την βοήθεια ενός έμπειρου παραγωγού. Στο νούμερο 13 ακούμε κάτι...έξυπνο! Το "Καλύτερα Να Μην Σε Ξαναδώ" έχει την αίσθηση της μπαλάντας αλλά το ρεφρέν σε ξεσηκώνει, βάζοντας τον ακροατή σε δίλλημα για το αν πρέπει να χορέψει ή όχι. Πραγματικά αρκετά ενδιαφέρον. Κακή εξαίρεση τα παλιομοδίτικα break στα drums και η ηλεκτρική κιθάρα που συνεχίζει να θυμίζει 90's. Προτελευταίο το "Ως Τον Ουρανό". Το κομμάτι αποτελεί άλλη μία έκπληξη μιας και είναι ένα dance/club τραγούδι. Η απειρία των δημιουργών όμως σε αυτό το είδος είναι φανερή. Το κουπλέ είναι πολύ πιο soft και δεν κολλάει με τους επιθετικούς rave ήχους που έχουν χρησιμοποιηθεί, η ερμηνεία του Π. Κιάμου απλά δεν κολλάει με το όλο κλίμα, οι ηλεκτρικές κιθάρες είναι παράταιρες, ενώ το μόνο σημείο στο οποίο δείχνουν να λειτουργούν όλα σωστά είναι στο σημείο με τα γυναικεία φωνητικά. Το album κλείνει ένα μονόλεπτο (party outro) remix του "Για Αγάπη Ετοιμάσου", θυμίζοντας μας προηγούμενες "τρέλες" του Φοίβου σε album της Ε. Κοκκίνου και της Δ. Βανδή.

Το τελευταίο album του Πάνου Κιάμου είναι πάρα πολύ καλό. Δείχνει πως για τα τραγούδια έχει γίνει αρκετά προσεκτική επιλογή. Πιστεύουμε πως αν είχε και 1-2 πολύ καλές και ραδιοφωνικές μπαλάντες, τότε το λαϊκό αυτό album θα ήταν πλήρες απο κάθε άποψη. Στα αρνητικά του βάζουμε τους πολύ τετριμένους ήχους που έχουν χρησιμοποιηθεί στην πλειοψηφεία των τραγουδιών. Ήχοι που τους ακούμε εδώ και 20 περίπου χρόνια. Η άποψη μας είναι πως το album αυτό θα κρατήσει ασταμάτητη την ανοδική πορεία του κυρίου Κιάμου, χωρίς όμως να τον εκτινάξει στην κορυφή μιας και είναι ένα album που θα αρέσει σε πάρα πολλούς, αλλά θα λατρέψουν πραγματικά, μόνο οι ακροατές της "σχολής" του Σταμάτη Γονίδη.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5

www.panoskiamos.gr